ఛా ఎప్పటికప్పుడు అనుకుంటూనే ఉంటాను ఎవరికీ అనవసరంగా చనువు ఇవ్వకూడదని,ఎవరిని తొందరగా నమ్మ కూడదని, కానీ మళ్ళీ మళ్ళీ తప్పు చేస్తూనే ఉంటాను.చాలా బాధగా ఉంది లోలోపల కసిగా కూడా ఉంది. నన్ను ఒక అమ్మాయి పర్స్ దొంగతనం చెయ్యమని ఇంకో అమ్మాయి అడగటం తలచుకుంటేనే పిచ్చి కోపం వస్తుంది . ఇంక ఒక్క క్షణం కూడా అక్కడ ఉండకుండా బయటికి వస్తున్న నాకు వెనక నుండి మాధవ్ మాధవ్ అని కావ్య పిలవటం వినిపిస్తూనే ఉంది కానీ ఆగాలనిపించలేదు.లంచ్ తర్వాత క్లాస్ కి వెళ్ళాలనిపించలేదు. డైరెక్ట్ గా రూం కి వెళ్లాను. హేమంత్ రూమ్ లోనే వున్నాడు పెళ్ళికి వెళ్ళొచ్చి బాలేదని రెస్ట్ తీసుకుంటున్నాడు. హేమంత్ ని చూడగానే అసలు వీడివల్లే తన చెల్లెలు పరిచయం అయ్యింది లేకపోతే నేను అమ్మాయిలతో పరిచయం ఎందుకు చేసుకుంటాను అనుకుని హేమంత్ తో ఏమీ మాట్లాడకుండా వెళ్లి పడుకున్నాను. సాయంత్రానికి సోహిల్,రఫీ,దివాకర్ రూమ్ కి వచ్చారు.
నన్ను చూసి ఏమైంది మాధవ్ అని అడిగి ఉదయం కాలేజ్ లో పేషెంట్ విషయం గురించి బాధపడుతున్నాను అనుకుని అందరూ ఫ్రెష్ అయ్యి భోజనాల తర్వాత మొన్న వెళ్ళిన పెళ్లి ఫోటోలు చూద్దామని కూర్చున్నారు. దివాకర్ మంచి ఫోటోగ్రాఫర్. అప్పట్లో రీల్ కేమెరాలే కదా.. కెమెరా మెడలో వేసుకుని తిరుగుతూ కనపడ్డ ప్రతి పుట్టని,గుట్టని ఫోటోలు తీస్తూ మమ్మల్ని ఆ ఫోటోలు చూడమని,మెచ్చుకొమ్మని, వాటి గురించి విశ్లేషించమని చావగొట్టేవాడు.అందరూ ఫోటోలు చూడటం కాగానే దివాకర్ ఫ్రెండ్ మా సీనియర్ సుధాకర్ దొరై మా రూమ్ కి వచ్చాడు ఇతను తమిళనాడులో పుట్టినా తన చదువంతా ఇక్కడే జరిగింది.తను పాటలు చాలా బాగా పాడతాడు. కానీ వచ్చిన చిక్కేమిటంటే తమిళ పాటలు పాడి, వాటి అర్ధాలు కూడా చెప్తూ చావ గొట్టి చెవులు మూసేవాడు.వాడు,వాడి అరవ గోల. కొంతమందికి ఒక లక్షణం ఉంటుంది. ఎవరికీ తెలియని విషయాలు వాళ్ళకే తెలిసినట్లు, వాటన్నిటిని మాలాంటి అజ్ఞానులకి చెప్పేసి అందరినీ ఎడ్యుకేట్ చేయటమే వాళ్ళ పని అన్నట్లు ప్రవర్తిస్తారు. ఎదుటివాళ్ళకి వాటి గురించి ఆసక్తి ఉందా లేదా అని కూడా తెలుసుకోరు..
ఇవాళ రూమంతా అందరితో సందడిగా, సరదాగా ఉన్నా నాకు మాత్రం మనసు చిరాగ్గా ఉంది.ఇంక అక్కడ ఉండాలనిపించలేదు. వెళ్లి పడుకున్నా గానీ నిద్రపట్టలేదు. ఇంతలో ఫోన్ రింగవ్వగానే హేమంత్ వచ్చి మాధవ్ నీకే ఫోన్ అంటూ పిలిచాడు. ఎవరా అని వెళ్లి ఫోన్ తీయగానే అటునుంచి నాన్న. కుశల ప్రశ్నలయ్యాక మాధవ్ ఎలాగూ త్వరలో దసరా హాలిడేస్ కదా వీలుంటే ఒక రెండు రోజులు ముందే వచ్చేయ్ .. హైదరాబాద్ వెళ్దువుగాని అందరు నిన్ను రమ్మన్నారు అన్నాడు. హమ్మయ్య వెతకబోయిన తీగ దొరికినట్లు అనిపించింది. ఇక్కడ ఉండలేని పరిస్థితిలో నాన్న రమ్మనటం హాయిగా అనిపించింది. సరే నాన్న వచ్చేస్తా అన్నాను.
ఫోన్ పెట్టేసి రూమ్ లోకి రాగానే నా ఆలోచనలు ఇంటి వైపు మళ్ళాయి. అన్న B.tech, అక్క ఆయుర్వేద డాక్టర్ కోర్స్ అవ్వగానే ఇద్దరి ఉద్యోగాల కోసం ఈ సంవత్సరమే హైదరాబాద్ కి వెళ్ళారు. వాళ్ళతో పాటు వాళ్లకి వంట చేయటానికి,తోడుగా కూడా ఉంటుందని అమ్మ,అమ్మమ్మ కూడా వాళ్ళతో వెళ్ళారు. మా నానకి ఎలాగు మా అమ్మ దగ్గర ఉన్నా, లేకపోయినా పర్వాలేదు కాబట్టి మా నాన్నమ్మ, నాన్న ఆయన జాబ్ చేస్తున్న ఇంటిదగ్గరే ఉంటున్నారు.ఇంక చిన్నక్క కూడా ఒక్కతే ఎందుకని అన్న దగ్గరే ఉంటూ లా చదువుతుంది.చిన్నప్పుడు ఎప్పుడూ అతి తెలివిగా అడ్డదిడ్డంగా వాదించే మా చిన్నక్కని నాన్నమ్మ అనేదట నువ్వు నందిని పంది పందిని నంది చేయగల సమర్దురాలివే నువ్వు వకీలుగా బాగా పనికొస్తావు అని. ఆమాట నిజం చేయాలన్న ధృడ సంకల్పంతో మా అక్క ఇప్పుడు "లా" చదువుతుందన్నమాట.
నేను ఇక్కడ కాలేజ్ లో చేరటం, ఎప్పుడైనా లీవ్ వచ్చినా నానే వచ్చి వెళ్ళటంతో ఇంటికి ఇప్పటిదాకా వెళ్ళలేదు. ఇన్నాళ్ళ తర్వాత అందరు నన్ను రమ్మని పిలవటం చాలా సంతోషంగా అనిపించింది. వెంటనే లగేజ్ సర్దుకుని రెడీగా ఉంచుకుని నిద్రపోయాను. ఉదయాన్నే రఫీకి,సోహిల్ కి చెప్పి ఇంటికి బయల్దేరాను.ముందు నాన్న దగ్గరికి వెళ్లి, నాన్నమ్మని పలకరించి రాత్రికి హైదరాబాద్ బయల్దేరాను.తెల్లారేసరికి హైదరాబాద్ బస్టాండ్ కి చేరుకొని నాన చెప్పిన అడ్రెస్ ఎంత జాగ్రత్తగా వెతుక్కుంటూ వెళ్లినా దారి తప్పిపోయాను. కాయిన్ బాక్స్ నుంచి ఇంటికి ఫోన్ చేయగానే అప్పుడే నిద్ర లేచిన అన్న ఫోన్ తీసి అంత క్లియర్ గా ఉన్న అడ్రెస్ కూడా తెలుసుకోలేవా అంటూ కసిరి ఆటో అతనికి నేను చెప్పినట్లు చెప్పు అంటూ కరెక్ట్ అడ్రెస్ చెప్పాడు.మొత్తానికి ఎలాగో ఇల్లు చేరాను.
మంచి పోష్ లొకాలిటీలో ఉన్న డబల్ బెడ్ రూమ్ ఫ్లాట్ అది. అన్నకి అప్పుడే కొత్తగా ఉద్యోగం వచ్చింది.అద్దె,ఖర్చులు అన్నీ నాన్నే చూస్తున్నాడు .అన్న కోసం నాన్నఎంతైనా ఖర్చు చేస్తాడు. అన్న ఏమి చేసినా ఉపయోగకరంగా, తెలివిగా చేస్తాడని మా నాన్నకే కాదు మా ఫ్యామిలీ అందరి నమ్మకం.అందుకే ఎంత నమ్మకం లేకపోతే అన్నని నమ్మి అమ్మమ్మ, అమ్మ,ఇద్దరు అక్కలు ఇంత పెద్ద సిటీలో ఉంటారు.. నాకు కూడా అనిపించింది ఎంతైనా అన్న సమర్దుడే అని.అందరు నిద్రలేచి టిఫిన్,కాఫీలయ్యాక పెద్దక్క జూనియర్ డాక్టర్ గా చేస్తున్న హాస్పిటల్ కి, అన్న ఆఫీస్ కి,చిన్నక్క కాలేజ్ కి రెడీ అవుతున్నారు.చిన్నక్క బయటికి వస్తూనే అన్నని పిలిచింది తనని కాలేజ్ లో డ్రాప్ చేయటానికి. అన్న నాకు లేట్ అవుతుంది ఇవాల్టికి మాధవ్ తో వెళ్ళొచ్చు కదా అనగానే లేదు నన్ను నువ్వే డ్రాప్ చెయ్యాలి లేకపోతే కాలేజ్ కి వెళ్ళను అంది. సరే పద అంటూ అన్న,చిన్నక్క వెళ్లిపోయారు
అక్కకి నన్ను కాలేజ్ కి తీసుకెళ్లటం ఇష్టం లేదని అర్ధం అయ్యింది. ఫీల్ అవుతున్న నా దగ్గరికి మా కవరింగ్ మాస్టర్ అమ్మమ్మ వచ్చి ఏమీలేదులే నాయనా నువ్వు ఇక్కడ కొత్త కదా అందుకని అన్నని రమ్మందిలే అక్క, నువ్వేమీ వేరేగా ఆలోచించగాకు అంది. హాలిడేస్ ఇవ్వటానికి ఇంకా రెండ్రోజులు ఉండటంతో అందరు ఎవరి పనుల్లో వాళ్ళు బిజీ నేనే పనిపాటా లేనట్లు ముందే వచ్చి కూర్చున్నా.. ఈ లోగా అమ్మ టిఫిన్ పెట్టగానే తినేసి ప్రయాణ బడలికతో అలాగే పడుకుని నిద్రపోయాను. మధ్యానానికి ఎవరివో కొత్త గొంతులు వింటూ మెలకువ వచ్చింది.
