నాలో నేనేనా ?? --ఒక(రి) కధ - 23

ఇప్పటిదాకా జరిగిన మొత్తంకథ ఈ లింక్ లో  చదవచ్చు..  

http://raji-rajiworld.blogspot.in/search/label/%E0%B0%A8%E0%B0%BE%E0%B0%B2%E0%B1%8B%20%E0%B0%A8%E0%B1%87%E0%B0%A8%E0%B1%87%E0%B0%A8%E0%B0%BE%20%3F%3F%20--%E0%B0%92%E0%B0%95%28%E0%B0%B0%E0%B0%BF%29%20%E0%B0%95%E0%B0%A7


క్లుప్తంగా ఇప్పటిదాకా జరిగిన  కధ .. 

బాగా చదివి,గవర్నమెంట్ సీట్లు తెచ్చుకోలేక కష్టపడి నాన్నసంపాదించిన డబ్బునంతా బెంగుళూరు యూనివర్సిటీకి ఫీజుల రూపంలో ఖర్చుపెట్టించిన అన్న,ఇద్దరు అక్కల్లా కాకుండా నాన్న ఆశయానికి, నాన్నకి  ఏకైక వారసుడిగా డాక్టర్ అవ్వాలని, దేవుళ్ళ కి మారు రూపాలైన మా పెద్దల దీవెనలతో,వివేకానంద స్ఫూర్తితో ఎంసెట్ లో చాలా మంచి ర్యాంకు తెచ్చుకుని మెడికల్ కాలేజ్ లో జాయిన్ అయిన దగ్గరి నుండి  సీనియర్లు, తోటి క్లాస్ మేట్స్ టీజింగ్ లు ఎదుర్కుంటూ కాలేజ్ కి వెళ్తున నాకు కావ్య పరిచయం ఒక గొప్ప మార్పు,ఒక మంచి మలుపు.కావ్య మాధవ్ నువ్వు చాలా పద్ధతిగా చెడ్డ అలవాట్లు లేకుండా ఉంటావు,నీలాగా మా అన్న హేమంత్ ని కూడా మార్చు,అని చెప్పటంతో హేమంత్ ని ఎలాగైనా మంచి మార్గంలో పెట్టాలి అనుకుని,హేమంత్ రూమ్ లోనే చేరిపోయాను.కాలేజ్లో పరిస్థితి అలాగుంటే ఇటు మా ఇంట్లో మా అన్నకి,కజిన్ భార్యకి అక్రమ సంబంధం ఉందని, మా పెద్దలే మాట్లాడటం,మా చిన్నక్క కొన్నాళ్ళు కనపడకుండా ఎటో పోయిందని మా పెద్దల పెంపకం గురించి మా బంధువుల ఇళ్ళల్లో చెవులు కొరుక్కోవటం, ఇలాంటివన్నీ కొంచెం బాధ అనిపించినా, ఇంకో సంతోషం మా అన్నకి ఎంగేజ్ మెంట్ కావటం.ఎంగేజ్ మెంట్ అయ్యి మళ్ళీ కాలేజ్ కి వెళ్ళగానే నాకోసం అక్కడ మరో సంతోషం కావ్య తనంతట తానుగా నన్ను  వాళ్ళ ఇంటికి పిలవటం,నాకోసం ఎదురుచూస్తున్నాను అని చెప్పటం,నామనసులో ఏవేవో  ఆలోచనలు కలిగించాయి.

ఇక ప్రస్తుత కథ చదవండి... 

కావ్య వాళ్ళింటికి వెళ్లిన నాకు కావ్య  ప్రవర్తన చాలా సంతోషాన్ని కలిగించింది.నాతో స్నేహాన్ని మించిన ఫీలింగ్ ఎదో తన మనసులో ఉన్నట్లు నాకనిపించింది.అప్పటినుండి నా రూమ్మేట్స్ ఏమన్నా లెక్కచేయకుండా నేనొక్కడినే కావ్య ఇంటికి వెళ్ళటం,ఇద్దరం కాలేజ్ లో కలిసినప్పుడు మాట్లాడుకోవటం నాకంతా కొత్తగా సంతోషంగా, కాలమిలా సాగిపోనీ అన్నట్లు సమయం సంతోషంగా గడిచిపోతుంది.ఈలోగా కాలేజ్ బెంగుళూరు,ఊటీ టూర్ అనౌన్స్ చేశారు కాలేజ్ లో అంతా వెళ్తున్నారు నేను కూడా వెళ్లాలని నాన్నతో చెప్పి, డబ్బులు తెప్పించుకున్నాను. డబ్బు తీసుకుని వచ్చిన నాన్న ఎవరెవరు వెళ్తున్నారు?ఎప్పుడు వెళ్తున్నారు లాంటి వివరాలన్నీ కనుక్కొని నాకు జాగ్రత్తలు చెప్పి,వెళ్లిపోయారు. టూర్ కి వెళ్లేరోజు రానే వచ్చింది.కావ్య తన ఫ్రెండ్స్ తో ,నేను మా రూమ్మేట్స్ తో బస్సుదగ్గరికి చేరుకున్నాము.ఆరోజుల్లో విహారయాత్రలంటే  ఎదో తెలియని  ఉద్విగ్నత,  పైగా కావ్యతో కలిసి చేస్తున్న ప్రయాణం ఇంకొంచెం ఎక్కువ సంతోషంగా అనిపించింది.కానీ నాకా క్షణం తెలియదు నా జీవితమంతా నాకు ఇష్టం లేకపోయినా  ఇలాగే యాత్రల్లోనే  గడిచిపోతుందని.

బస్సులోకెక్కాక ఇక అంతా పాటలు, అల్లరి అప్పట్లో వచ్చిన సినిమా పాటలు,సొంత కవిత్వాలు  పాడుతూ హాయిగా ప్రయాణం సాగిపోతుంది.అప్పుడప్పుడు నాకు రెండు సీట్ల ముందు తన ఫ్రెండ్ అనితతో కూర్చున్న కావ్యని  గమనిస్తూ ఉన్నాను.తను బస్సులో ఎవరి గొడవ పట్టించుకోకుండా ఇయర్ ఫోన్స్ తో వాక్ మాన్ లో పాటలు వింటూ కూర్చుంది.కావ్యకి ఇళయరాజా పాటలంటే చాలా ఇష్టం.నాకు అప్పటిదాకా ఏ పాటలు అంత ప్రత్యేక ఇష్టం లేదు కానీ అప్పుడప్పుడు కావ్య చెప్తుంటే ఈమధ్యే కొన్ని తెలుసుకుంటున్నాను.ప్రయాణం మధ్యలో ఉండగా కావ్య ఫ్రెండ్ అనితకి వాంతులు మొదలయ్యాయి.సీట్లో కూర్చోలేక అవస్థ పడుతున్న తనని సీట్లో పడుకోబెట్టిన కావ్య, నాపక్క సీట్ ఖాళీగా ఉండటంతో అక్కడికొచ్చి కూర్చుంది. కావ్యతో అంత దగ్గరగా నా ఊటీ ప్రయాణం నేనిప్పటికీ మర్చిపోలేనిది. పక్కనే కూర్చున్న కావ్యతో ఎదో ఒకటి మాట్లాడాలి కాబట్టి ఏం పాటలు వింటున్నావు కావ్యా? అని అడగ్గానే  నువ్వు కూడా విను మాధవ్ మంచి పాట! అంటూ ఇయర్ ఫోన్ ఒకటి తన చెవిలో ఉంచుకునే రెండోదినాకు ఇచ్చింది. "కన్నులకు చూపందం కవితలకు ఊహందం చిరునవ్వు చెలికందం సిరిమల్లి సిగకందం" అనే పాట చాలా సున్నితంగా వినిపిస్తుంది.ఆపాట అందం ఎలా ఉన్నా కావ్యతో కలిసి ఒకే వాక్ మాన్ లో ఆ పాటలు వినటం మాత్రం నాకు ఎప్పటికీ అందమైన జ్ఞాపకం. 

అలా హాయిగా సాగిన ప్రయాణం బెంగుళూరు,మైసూర్,ఊటీ అన్నీ చూసుకుంటూ  నేను కావ్య,అనిత,షాజహాన్ ఇంకా కొందరం బాచ్ గా తిరుగుతూ, అక్కడక్కడా ఆగుతూ గుర్రాలెక్కి, ఫోటోలు,గ్రూప్ ఫోటోలతో,ఆ ఫోటోల వెనక నేను రాసుకున్న టూర్ విశేషాలు నాజీవితంలో ఒక అందమైన అనుభవం.టూర్ అంతా మా రూమ్మేట్స్ నన్ను కావ్య గురించి ఏదోఒకటి అంటూ టీజ్ చేస్తూనే ఉన్నారు.అందుకే ఈ టూర్లో వాళ్లకి నేను కొంత దూరంగానే ఉన్నాను.సరదాగా గడిపిన ఆ టూర్ తర్వాత మళ్ళీ  కాలేజ్,రూమ్,చదువు రొటీన్ లైఫ్ మొదలయ్యింది.ఇంతలో మా రూమ్మేట్,కావ్య (కజిన్) అన్నయ్య హేమంత్ పుట్టినరోజు వచ్చింది.ఈసారి నా బర్త్ డే మన రూమ్ లోనే సెలెబ్రేట్ చేసుకుందాము.మా పిన్ని(కావ్య వాళ్ళఅమ్మ ),కావ్య కూడా మన రూమ్ కే  వస్తానన్నారు అని హేమంత్ చెప్పగానే ఈరోజంతా కావ్య ఇక్కడే ఉంటుందన్నమాట అని నాకు చాలా సంతోషంగా అనిపించింది.మధ్యానానికి కావ్య ,ఆంటీ మా రూమ్ కి వస్తూనే చాలారకాల వెజ్,నాన్ వెజ్ డిషెస్ అన్నీ రెడీ చేసి తీసుకొచ్చారు.

నాకు కొందరి ఇళ్లలో వంట ఎప్పటికీ ఆశ్చర్యమే!!మా నాన్న పేరుకే డాక్టర్ కానీ మాఇంట్లో  రోజూ మామూలుగా  వండుకునే అన్నం, పప్పులు,పండగలకి పులిహోర,పూరీలు తప్ప వెరైటీ వంటలేమీ వండరు.చిన్నప్పుడెప్పుడో  మా నాన్న రైల్లో మద్రాస్ టూర్ తీసుకెళ్తే కూడా ఇంట్లోనే వండుకున్న పూరీలు,కొబ్బరిపచ్చడి  డబ్బాల్లో పట్టుకొచ్చింది మానాయనమ్మ. ఎప్పుడన్నా ఏమన్నా తినాలనిపిస్తే ముందుగానే వేయించిన అప్పడాలు,వడియాలు ఒక డబ్బాలో పెట్టి అవి రెండు తీసి ఇచ్చేది. పులిహోరకి కావాల్సిన చింతపండు పేస్ట్ ముందుగానే కలిపి ఉంచి ఎప్పుడంటే అప్పుడు పులిహోర కలిపి పెట్టేది.మా అమ్మని పిచ్చి హాస్పటల్లో ఉంచినప్పుడు చూట్టానికి మద్రాస్ వెళ్లొస్తూ మానాన్న క్రీమ్ బిస్కట్స్ పాకెట్స్ తెచ్చేవాడు.నాయనమ్మ వాటిని దాచి అప్పుడప్పుడు నాకు,అక్కలకి  పెట్టేది .అదే మాకు బ్రహ్మాండం గా అనిపించేది.మా అమ్మకి నాన్ వెజ్ అంటే ఇష్టమే కానీ మా నాయనమ్మ ఇంట్లో దాన్ని నిషేధించడంతో మా అమ్మమ్మ వాళ్ళింటికి వెళ్లి తినొచ్చేది.కానీ ఎప్పుడన్నా మా క్లాస్మేట్స్ ఇంటికి వెళ్తే వాళ్ళ అమ్మలు చాలా నీట్ గా రకరకాల వంటలు చేసి పెట్టేవాళ్ళు.అప్పుడు ఆలోచించే వాడ్ని మా ఇంట్లో ఎందుకిలాలేదు అని? 

ఆరోజు హేమంత్ పుట్టినరోజు స్పెషల్స్ ఆంటీ చాలా బాగా చేశారు.భోజనాలయ్యాక కాసేపు కబుర్లు చెప్పుకుని సాయంత్రం పార్టీ కి రెడీ అయ్యాము.డాబా మీదే కేక్ కటింగ్ ఏర్పాట్లు చేశాము.కావ్య హేమంత్ కి ఎదో గిఫ్ట్ ఇచ్చింది.తర్వాత అక్కడే  కొంచెం పక్కగా నించున్న నా దగ్గరికి వచ్చి రెండు చేతుల్లో Friends Forever అని రాసి ఉన్న heart పట్టుకున్న ఒక చిన్న టెడ్డీని ఇచ్చి మాధవ్ ఇది నీకే.. ఇందాక గిఫ్ట్ షాప్ లో కనిపించింది. బాగుందని కొన్నాను అంటూ ఇచ్చింది.నాకు ఆ టెడ్డీ heart లో friends అనే మాటకంటే forever అనే మాటే నా కళ్ళకి ఎక్కువగా కనిపిస్తుంది.కావ్య నాకోసం గిఫ్ట్ తెచ్చిందన్న ఆనందంలో కొంచెంసేపు మాటలు రాలేదు.కాలం ఆగదు కదా చీకటి పడిపోయింది,కావ్య,ఇంకా వచ్చిన ఫ్రెండ్స్ అందరూ వెళ్లిపోయారు.ఆరాత్రంతా కావ్య ఆలోచనలతో ఆ టెడ్డీని చూస్తూ నిద్ర కూడా రాలేదు.నేను కన్ఫర్మ్ అయిపోయాను కావ్యకి నేనంటే ఇష్టమని. 

నా మనసుకేమయింది  అని పాడుకునేలోపే ఎక్జామ్స్ వచ్చేశాయి.మా రూమ్మేట్స్ ట్యూషన్స్ పెట్టించుకుని,నేను ట్యూషన్స్ లేకుండానే పరీక్షలు రాసేశాము.సెలవుల్లో కావ్య తన బంధువుల ఇంటికి వాళ్ళ తమ్ముడు,చెల్లితో కలిసి వెళ్తున్నానని చెప్పింది. ఇక ఒక్కడినే ఇక్కడ ఉండి ఏమి చేస్తాంలే అని కావ్యకి చెప్పి,మా వూరు బయల్దేరాను. ఎప్పట్లాగే  ఇంట్లో నాన్న,నానమ్మ ఉంటే, మిగతా వాళ్లంతా హైదరాబాద్ లోనే ఉన్నారు.రెండురోజులు కాగానే పెద్దక్క, అమ్మ, అమ్మమ్మ హైదరాబాద్ నుండి ఇంటికి వచ్చారు.వాళ్ళ వాలకం చూస్తే ఎదో పెద్ద విషయమే చర్చించటానికే వచ్చినట్లుగా అనిపించింది.అది నిజమే అని తెల్లారిన తర్వాత తెలిసింది.మా ఇంట్లో ఏ విషయమైనా ముందు మా అమ్మమ్మ ఇంట్లో చర్చించి,ఆ తర్వాత మా నాన్న ముందు ఆ విషయాన్ని పెడుతుంటారు.ఈరోజు కూడా అలాగే మా అమ్మమ్మ ఇంట్లో సమావేశం.ఇంతకీ విషయం ఏంటంటే మా పెద్దక్కకి పెళ్లి సంబంధం.MBBS లో సీటు రాక డొనేషన్ కట్టి,ఎదో ఒక డాక్టర్ చదివిన మా పెద్దక్క ధ్యేయం ఎంత కట్నమైనా ఇచ్చి,ఖచ్చితంగా అమెరికా  మొగుడే కావాలని.అందులో భాగంగానే హైదరాబాద్ లో  BTech చదివి,ఎదో కంప్యూటర్ ఇన్స్టిట్యూట్ లోపనిచేస్తూ,అతనికి కూడా  అమెరికా వెళ్లాలనే కోరిక ఉన్నా ఆర్ధిక స్థోమత లేని ఒక  సంబంధం వచ్చిందట.ఇప్పుడు పెద్దక్క ఎంత డబ్బైనా ఇచ్చి,అతన్నే పెళ్ళిచేసుకుని అమెరికా వెళ్లాలని డిసైడ్ అయిపొయింది కానీ ఎక్కువ కట్నం అంటే  మా నాన్న, నాన్నమ్మ ఒప్పుకుంటారా అన్నదే సందేహం.నాన్నకి ఈ విషయం చెప్పే బాధ్యత ఎప్పటిలాగే మా అన్నయ్య మీద పడింది.అన్నయ్య నాన్నతో మాట్లాడటం,నాన్న కూడా ఇప్పటికే అమెరికాలో ఉన్న వాళ్ళైతే ఇంకా ఎక్కువ కట్నమివ్వాలి,అదే వీళ్లయితే తక్కువకే ఒప్పుకుంటారు,మనమే అమెరికా పంపినట్లు ఊర్లో కూడా గొప్పగా ఉంటుందని  నాన్నమ్మని ఒప్పించి, పెళ్లికి ఒప్పుకున్నారు. 

ఇక మాప్రయాణం హైదరాబాద్ కి.ఈసారి నాన్న,నాన్నమ్మ తో సహా అందరం వెళ్లి పెళ్లి మాటలు మాట్లాడి కట్నం నిశ్చయం చేసుకున్నారు.ఇంతకీ ఆ సంబంధం కుదిర్చింది మా వాళ్ళందరూ మా అన్నతో అక్రమసంబంధం అంటకట్టిన మా కజిన్ భార్యే అని నాకు తర్వాత తెలిసింది.పాపం మా వదిన (కజిన్ భార్య) అంత అభిమానంగా మా అక్కకి తన ఇష్టానికి తగిన సంబంధం కుదిరిస్తే మా వాళ్లంతా తనని గురించి ఎంత హీనంగా మాట్లాడారు అని బాధ అనిపించింది.మా పెద్దక్క పెళ్ళి కుదిరింది సరే,మరి మా అన్నకి ఎంగేజ్ మెంట్ అయ్యింది కదా మరి అన్న పెళ్ళెప్పుడని సందేహం కూడా వచ్చింది.హైదరాబాద్ లో ఉండగానే  Medical Dictionary కొత్తదేదో వచ్చిందట,నువ్వు తీసుకుని నాకు కూడా తీసుకురా మాధవ్ అది ఇక్కడ దొరకడంలేదు అంటూ హేమంత్ ఫోన్ చేసాడు.సరేనని షాపుకి వెళ్తే నా వరకు ఐతే నాదగ్గర డబ్బులు ఉన్నాయి కానీ, ఇంకో రెండోదానికి లేవు.సరే అని కాయిన్ బాక్స్ నుండి అన్నకి ఫోన్ చేశాను.విషయం వినగానే అన్న అక్కడినుండి మా వదిన (కజిన్ భార్య) వాళ్ళ ఇల్లు దగ్గరే కదా నువ్వు అక్కడికెళ్లి తెచ్చుకో నేను తర్వాత తనకి ఇస్తాను అన్నాడు. సరే మా కజిన్ ఉంటాడు కదా అని వాళ్ళింటికి వెళ్ళాను.మా కజిన్ లేదు మా వదిన (కజిన్ భార్య) మాత్రమే ఇంట్లో ఉంది.ఆవిడని అడగటం నాకు ఇష్టంలేకపోయినా మళ్ళీ వెనక్కి వెళ్తే మళ్ళీ రావాలి కదా అని అన్న పంపిన విషయం చెప్పగానే దాందేముంది మాధవ్ ఉండు ఇస్తాను కూర్చో అంటూ లోపలికెళ్ళి డబ్బు తెచ్చి తను కూడా కూర్చుంది.

మామూలుగా అన్ని విషయాలు అడుగుతూ మాటల్లో కావ్య విషయం కూడా వచ్చేసింది.మాధవ్ నువ్వు  కూడా ఆడపిల్లలతో మాట్లాడతావా?చాలా సైలెంట్ గా ఉంటావు కదా? అంటూ నీతో కొన్ని విషయాలు చెప్తాను.ఈ విషయాలన్నీ నేనింతవరకు మీవాళ్ళకి ఎవరికీ చెప్పలేదు.నీద్వారా తెలిస్తే బాగుంటుంది వెళ్ళి అన్నీ చెప్పు. అంటూ ఇక మొదలుపెట్టింది.మీ అమ్మమ్మ, నాన్నమ్మ,అమ్మ,పల్లెటూరి నుండి వచ్చారు కదా ప్రస్తుతం  సొసైటీ ఎలా ఉందో తెలియదు,ఆడవాళ్లు,మగవాళ్ళు కొంచెం సరదాగా ఉంటే చాలు అక్రమ సంబంధాలు అంటారు.మీ ఇద్దరు అక్కలు చదువుకున్నా, చిన్నప్పటి నుండి చాదస్తంగా పెంచిన మీ నాన్నమ్మ దగ్గర వాళ్ళ సరదాలేమీ తీరకపోయుండొచ్చు, అందుకే  పక్కన వాళ్ళమీద నిందలు వేయటం వాళ్ళకొక సరదా.సంతోషంగా ఉన్నవాళ్ళని చూసి ఎదో ఒకటి  అని వాళ్ళ బాధచూసి ఆనందించటం వాళ్ళ సైకాలజీ.నిన్నకాకమొన్న నాలుగువేల జీతంతో ఉద్యోగం వచ్చిన మీ అన్నకంటే ఎక్కువ పొజిషన్లో ఉండి ,ఆస్తులు ఉన్న మేము డబ్బుకోసం మీ అన్నని మోసం చేస్తున్నామని,నాకు,మీ అన్నకి అక్రమసంబంధం అని,మీ పెద్దవాళ్లంతా మాట్లాడారని, మీ అన్నకి కాబోయే భార్య తరుపు బంధువులు చెప్తే  నాకు తెలిసింది.మీ అన్న ఎంగేజ్మెంట్ లో మీ వాళ్ళే వాళ్లతో చెప్పారట. 

వినగానే మీ వాళ్లనే ఇంటికి వచ్చి నిలదీద్దామనుకున్నాను. కానీ మీ పెద్దక్క పెళ్ళి మాటలు జరుగుతున్నఇంట్లో నేను గొడవచేయటం బాగోదని ఆగిపోయాను.మీ పెద్దక్క పెళ్ళి కుదిర్చింది నేనే.నాఇంటికొచ్చి,మీ పెద్దక్క గంటలు గంటలు ఆ అబ్బాయితో ఫోన్లలో మాట్లాడేది.ఆ సినిమా యాక్టర్ కట్టించిన హాస్పటల్ లో డాక్టర్ గా ప్రయివేట్ ప్రాక్టీస్ చేస్తున్న మీ పెద్దక్క అక్కడున్న మగ డాక్టర్లతో సినిమాలు, షికార్లు,షాపింగులకి వెళ్తే ఎదో సరదాగా కొలీగ్స్ తో  వెళ్ళినట్లా?ఇక మీ చిన్నక్క ఇంట్లో అన్న ఎంగేజ్ మెంట్ ఫంక్షన్ జరుగుతుంటే బంధువులందరి ముందే ఎటు వెళ్లిందో తెలియకుండా వెళ్ళిపోతే మీ అమ్మమ్మ స్నేహితుల ఇళ్ళకి వెళ్ళింది అంటూ సర్దిచెప్తుంది.మీ ఇంట్లో వాళ్ళు చేస్తే తెలియని తనం,అదేపక్కన వాళ్ళు చేస్తే తప్పా??మాధవ్ నువ్వు వాళ్లందరిలో కొంచెం వేరుగా,ఆలోచన ఉన్నవాడిగా  అనిపిస్తావు అందుకే నీతో చెప్తున్నా.నువ్వింకా చిన్నవాడివేమీ కాదు కదా నీకు అన్ని విషయాలు తెలుసు.ఈమాటలన్నీ మీవాళ్ళకి చెప్పు.. అంటూ నేనడిగిన డబ్బు నాచేతిలో పెట్టింది. ఆవిడని చూస్తే కొంచెం బాధగానూ, మా అక్కల్ని అవమానపరిచిందని కొంచెం ఆవేశంగాను అనిపించింది. అసలే మా పెద్దలు నాకు దైవ సమానులు వాళ్ళని ఎవరేమన్నా విని తట్టుకునే శక్తి నాకు లేదు.ఇప్పుడీ మాటలన్నీ ఇంట్లో ఎలా చెప్పాలో ఆలోచించుకుంటూ బుక్ మాత్రం మర్చిపోకుండా తీసుకుని,ఇంటిబాట పట్టాను. 

ఇంటికి రాగానే మా పెద్దలందరి ముందే అన్న కజిన్ దగ్గరికి వెళ్లి డబ్బులు తెచ్చుకున్నావా? అనడిగాడు.నేను డబ్బులు తెచ్చుకున్న విషయంతోపాటూ కజిన్ భార్య అన్న మాటలన్నీ పూస గుచ్చినట్లు చెప్పగానే ముందు అందరూ పూనకాలు వచ్చినట్టు ఆవేశంతో ఊగిపోయారు,తర్వాత మా అన్న రియాక్షన్ ఏంటా అని భయంతో గమనిస్తున్న సమయంలో ఇక మా అన్న శివమెత్తిన సత్యంలా లేచాడు.నా వెనక మీరింత పని చేస్తారా?నా గురించి ఇలా నీచంగా ఆలోచిస్తారా?అంటూ ఆవేశంతో ఊగిపోయి ఇప్పుడే నేను వెళ్లి కజిన్తో,వదినతో మాట్లాడి సారీచెప్పి వస్తాను అంటూ బయటికి వెళ్ళిపోయాడు.అప్పటిదాకా అన్న ఏమంటాడో అని భయంతో బిక్కచచ్చిన అమ్మ, అమ్మమ్మ,ఇద్దరు అక్కలు అందరూ అన్న అలా బయటికి వెళ్ళిపోగానే,ఇక వాళ్ళ నోటికి పని చెప్పి,అసలు నిన్నెవడు వెళ్ళమన్నాడ్రా దానింటికి?వీడి డబ్బులే అక్కడ పెట్టి దానితో నీకిప్పించాడా అంటూ అన్నముందు నోరు కూడా ఎత్తని వాళ్ళు అన్న వెనక ఇష్టమొచ్చినట్లు మాట్లాడటం మొదలుపెట్టారు.వాళ్ళు అన్నని అలా అవమానిస్తుంటే నాకు కూడా చాలా కోపం వచ్చింది.వీళ్లదే తప్పు అనిపించింది.అందరి ఆవేశాలు తీరేదాకా తిట్టుకున్నాక ఇప్పుడు చివరిగా వచ్చిన ఆలోచన అన్నకి కాబోయే భార్య వాళ్లకి ఈ విషయం తెలిసింది ఇప్పుడు పెళ్లి సంగతి ఏంటి?మా అందరికీ తెలుసు ఇది చిన్నక్క పనేనని! మాకజిన్ భార్య మీద కోపంతో ఎంగేజ్మెంట్ రోజు ఎవరితోనో చెప్పిందన్నమాట.కానీ ఈ విషయం అన్నకి తెలిస్తే అక్కని క్షమిస్తాడా? అనే బాధ మా పెద్దలకంటే నాకే ఎక్కువైపోయింది. 

"ఎవరో జ్వాలను రగిలించారు వేరెవరో దానికి బలి అయినారు" పాట ఎక్కడినుండో వినిపిస్తుంది నిజమా నా భ్రమా ??

నాలో నేనేనా ?? --ఒక(రి) కధ - 22

మెడిసిన్ ఆరు సంవత్సరాలు సుదీర్ఘంగా పుస్తకాలు చదివే ఒక కోర్స్ మాత్రమే కాదు..మనుషుల శారీరక,మానసిక స్థితిగతులను తెలుసుకోగలిగిన,జీవన్మరణ సమస్యలను సైతం పరిష్కరించగలిగే ఒక అద్భుత శాస్త్రం కూడా. ఫిజీషియన్స్(బాస్) ,రెసిడెంట్ ఫిజీషియన్స్( కాలేజ్ చదువు అయిన తర్వాత ట్రైనింగ్ లో ఉన్న డాక్టర్స్ ), ఇద్దరు మెడికల్ స్టూడెంట్స్ తో టీమ్స్ ఉండేవి. పేషెంట్స్ ని చెకప్ చేసి వాళ్లకి కావాల్సిన మెడిసిన్స్ ప్రిస్క్రైబ్ చేసి సీనియర్ డాక్టర్ రెసిడెంట్ డాక్టర్స్ వేరే పేషెంట్స్ ని చూడటానికి వెళ్లిపోయేవాళ్ళు. ఇంక మా పని ఆ పేషెంట్స్ దగ్గర కూర్చుని వాళ్ళ కేస్ డైరీలు,టెస్ట్ రిపోర్టులు స్టడీ చేస్తూ వాళ్ళ ని మాట్లాడిస్తూ, వాళ్ళ రోగ చరిత్ర తో పాటూ జీవిత చరిత్రలు కూడా తెలుసుకోవటమే..కొంతమంది వింటున్నామా,  లేదా అని కూడా తెలుసుకోకుండా, వాళ్ళ పుట్టుపూర్వో త్తరాలు అలా చెప్తూనే ఉంటారు.పేషెంట్స్ ని విసుక్కుని, కసురుకుంటూ మాట్లాడకూడదని,వాళ్ళతో అనునయంగా మాట్లాడుతూ, అభిమానంగా  పలకరించటం,వాళ్ళని శ్రద్ధగా చూస్తున్నామని ఫీల్ అయ్యేలా చేయటం కూడా చికిత్సలో( patient care) ఒక భాగమే అని మా సీనియర్స్ మొదటి మాటగా చెప్పేవాళ్ళు.

అలా అప్పటి రోజుల్లో కలిసిన ఒక పేషెంట్ మాత్రం నాకు ఇప్పటికీ గుర్తుండి పోయాడు. గవర్నమెంట్ ఉద్యోగం చేసి రిటైర్  అయిన అతనికి కాన్సర్ సీరియస్ స్టేజ్ లో జాయిన్  అయ్యాడు.భార్యా,ఇద్దరు పిల్లలు అందరినీ  చాలా జాగ్రత్తగా చూసుకుంటూ పిల్లల్ని బాగా చదివించి మంచి ఉద్యోగాల్లో సెటిల్ చేసి,పెళ్ళిళ్ళు చేశాడు.భార్య ఉన్నన్ని రోజులు ఇద్దరూ కలిసి ఉంటూ హాయిగా సాగిన అతని జీవితం ఆమె పోయాక పిల్లల మీద ఆధార పడాల్సి వచ్చింది. కొన్నాళ్ళు అలాగే అడ్జస్ట్ అయి పిల్లల దగ్గర ఉన్నా,ఒకరోజు కోడలు కనీసం పకోడీలు అడిగినా చేసి పెట్టలేదని అలిగి ఇంటినుండి వెళ్ళిపోయి ఇన్నాళ్ళు ఎక్కడెక్కడో ఉన్నాడట. గవర్నమెంట్ ఉద్యోగం కాబట్టి రిటైర్ మెంట్ బెనిఫిట్స్ తో కాలం గడిపాడు. ఇప్పుడీ అనారోగ్యం మూలంగా మళ్ళీ అతనికి ఇబ్బంది వచ్చింది. అప్పుడు ఇతను వాళ్ళని కాదనుకున్నాడు. ఇప్పుడు వాళ్ళు ఇతన్ని వద్దనుకుని అతనికోసం చివరిదాకా ఎవరూ రాలేదు.

అతని చరిత్ర విన్నాక తర్వాత  ఇతను పకోడీల కోసం అలిగి ఇంటినుండి వెళ్ళిపోవాలా? ఇంత చిన్న కారణాలకి కూడా ఇలా సిల్లీగా ప్రవర్తించే వాళ్లుంటారా  అనిపించింది, .. కానీ నాకు ఆ తర్వాత (కొన్ని సంవత్సరాల తర్వాత) మనసు కోరుకున్నది దక్కకపోతే మనిషి పడే బాధ ఏమిటో తెలిసింది... అది ఇతరుల దృష్టిలో ఎంత చిన్నదైనా సరే!!

కాలేజ్ విషయాలకేముంది ఎప్పుడూ ఉండేవే, ఉరుకులు పరుగులతో చదివితేనే కానీ పూర్తవ్వని సిలబస్,చదువు గురించి,పోటీల గురించి ఆలోచిస్తూ, ఆలోచిస్తూ వేడెక్కిన బుర్ర కాలేజ్ లైఫ్ అంతా ఇలాగే గడిచిపోతున్నా మధ్య మధ్యలో ఫ్రెండ్స్,సరదా అల్లర్లు లేకపోతే పిచ్చేక్కే ప్రమాదం కూడా ఉంది.మొత్తానికి వీకెండ్ వచ్చింది, ఆరోజు సాయంత్రం అందరం కాలేజ్ నుండి వచ్చి ఫ్రెష్ అయ్యాక స్నాక్స్ తింటూ మా ఫ్రెండ్స్ మ్యూజికల్ నైట్ ప్లాన్ చేశారు. సోహిల్ హిందీ పాటలు చాలాబాగా పాడతాడు.అప్పటి సినిమాల్లో బాలసుబ్రహ్మణ్యం ఏ హీరోకి పాడితే వాళ్ళ గొంతేనేమో అనిపించేలా పాడినట్లు,మా సోహిల్ కూడా అచ్చం  హిందీ గాయకుడు రఫీని,కిషోర్ కుమార్ ని అనుకరిస్తూమంచి పాటలు పాడేవాడు.

ఇంక అప్పట్లో కొత్తగా వచ్చిన టైటానిక్ సినిమా ఐతే మా స్టూడెంట్స్ కి తెగ నచ్చేసింది. ఆరోజుల్లో  టైటానిక్ సినిమా పోస్టర్స్ లేని స్టూడెంట్ రూమ్స్ లేవు అంటే అతిశయోక్తి కాదేమో.."Every night in my dreams I see you, I feel you" ఈ పాట ఐతే తెలుగు పాటేనేమో అనిపించేలా పాడుకునే వాళ్ళు అందరూ.. ఇక మా క్లాస్మేట్ సుధాకర్  దొరైరాజ్ అయితే తమిళ పాటలు తెగ పాడేవాడు.మాకు అర్ధం కాదురా బాబూ అంటే ,ఫీల్ బాగుంటుందిరా వినండి అంటూ పాటలతో చంపేవాడు.అందరూ సరదాగా ఎంజాయ్ చేస్తున్నా నేను మాత్రం సండే కావ్య వాళ్ళింటికి వస్తానని చెప్పిన విషయం గురించే ఆలోచిస్తున్నాను.వెళ్ళాలా వద్దా? వెళ్తే వీళ్ళంతా ఇంకా ఎక్కువ కామెంట్ చేస్తారేమో, వెళ్ళకపోతే కావ్య ఫీల్ అవుతుందేమోనని ఆలోచనల మధ్య మొత్తానికి వెళ్ళాలనే నిర్ణయించుకున్నాను.చాలాసేపు నిద్రపట్టలేదు, ఎప్పటికో నిద్రపోయిన నాకు నిద్రలో కూడా "Every night in my dreams" పాట వినిపిస్తూనే ఉంది.

ఉదయాన్నే అందరికంటే  ముందే మెలకువొచ్చింది.సండే కావటంతో అందరూ బద్ధకంగా పడుకునే ఉన్నారు. నేను కావ్య వాళ్ళింటికి వెళ్ళటానికి రెడీ అయ్యే ప్రయత్నంలో ఉన్నాను. ఏంటో ఇంతకుముందు ఎన్నిసార్లు కావ్య వాళ్ళింటికి వెళ్ళినా ఏమీ అనిపించలేదు కానీ ఈసారెందుకో కొంచెం కంగారుగా  అనిపిస్తుంది.ఏ డ్రెస్ వేసుకోవాలి అని ఒకటికి పదిసార్లు ఆలోచించి ఉన్నవాటిలోనే ఏదో సెలెక్ట్ చేసినా అంతగా నచ్చలేదు..కానీ ఏమి చేయను నాకున్న డ్రెస్సుల్లో అదే కొంచెం మంచిది.మొన్న హైదరాబాద్ వెళ్ళినప్పుడు అన్న కొన్న డ్రెస్ అది.ఎంతైనా హైదరాబాద్ స్టైల్ కదా కొంచెం బాగానే ఉంది.5 అడుగులకి పైన ఇంకొంచెం ఎక్కువ ఎత్తుగా ఉండే నాకు అప్పటి ఫ్యాషన్ పొడుగు షర్టులు ఇంకాస్త పొడవుగా అనిపించేవి

ఇంక మొహం మీద ఎంత పౌడర్ కొట్టినా నా మొహాన నల్లమచ్చ పోవటం లేదు. చిన్నప్పుడు చామనఛాయ గా  ఉండే మా ఇద్దరు అక్కలు మొహం నున్నగా, తెల్లగా రావటానికి రోజ్ వాటర్, Astringent లు మానాన్న క్లినిక్  లో ఫ్రీగా దొరికే కాటన్ మీద వేసి రుద్దుతూ ఉంటె చూసి,వాళ్ళకంటే ఇంకా ఎక్కువ నల్లగా ఉన్న నేను కూడా తెల్లగా అవ్వాలని,Astringent అనుకుని,నాన్న క్లినిక్ లో ఉండే ఏదో యాసిడ్ తో మొహం రుద్దుకోవటంతో ఆరోజుకి కమిలినట్లుగా అయిన నా మొహం తర్వాత కాలినట్లుగా అయ్యింది.తర్వాత ఎన్ని ప్రయోగాలు చేసినా తెల్లబడలేదు సరికదా మొహమంతా నల్లగా మచ్చలాగా  మిగిలిపోయింది. అయినా పెద్దలు చెప్పినట్లు మనిషికి కావాల్సింది అంతః సౌందర్యం కానీ బాహ్య సౌందర్యం కాదు కదా..

మొత్తానికి మేకప్ పూర్తి  చేసి,బ్రేక్ ఫాస్ట్ ఏదో తిన్నాననిపించి,పది గంటలకల్లా కావ్య ఇంటికి బయల్దేరాను.వాకిట్లోనే కావ్య వాళ్ళ పప్పీ భౌ భౌ అంటూ స్వాగతం చెప్పింది.దాని అరుపులకి బయటికి వచ్చిన ఆంటీ రా మాధవ్ నీకోసం కావ్య వెయిట్ చేస్తుంది అంది..ఆంటీ ఆమాట మామూలుగానే అన్నా.. నాకెందుకో ఆ మాట ఎక్కడో టచ్ చేసింది. "కావ్య నాకోసం ఎదురుచూస్తుంది" అనేమాట వినటం నాకెందుకో చాలా సంతోషంగా అనిపించింది,మీరు కూడా నీ బొంద అందులో ఏముంది అనుకుంటున్నారా? కొన్ని మాటలు,సందర్భాలు అనుభవించిన వాళ్ళకే అందులో ఉన్న ఆనందం తెలుస్తుంది.ఎలాంటి విషయాలు  ఎవరికి  ఎంత ఆనందాన్ని కలిగిస్తాయి అని చెప్పే కొలతలు ఉంటే  లోకంలో ఇన్ని అపార్ధాలు,బాధలు ఎందుకు? అందరూ ఆ కొలతల ప్రకారం వాళ్ళకిష్టమైన వాళ్ళని ఇంప్రెస్ చేసేయొచ్చు.కానీ కాలానుగుణంగా, ప్రతి సందర్భాన్ని బట్టి మారేవే కదా మనుషుల భావోద్వేగాలు.. వాటిని అంచనా వేయటం ఎవరి తరమూ కాదు.

ఇంతలో కావ్య లోపలి నుండి వచ్చింది.అంతకుముందే తలస్నానం చేసి తడి ఆరటానికి అలాగే వదిలేసిన జుట్టు, తెల్లగా ,చిన్నగా ఉన్న మొహం మీద అంతకంటే చిన్న  స్టిక్కర్ బొట్టు, బుగ్గన సొట్టతో, తెలుపురంగు కాటన్ పంజాబీ డ్రెస్ లో కావ్య  చాలా అందంగా కనిపిస్తుంది.ముఖాన చిన్న చిరునవ్వుతో నా ముందు ఉన్న చైర్ లో  కూర్చుంటున్న కావ్యని చూస్తూ నన్ను నేనే కాదు ఈ లోకాన్నే మర్చిపోయాను.ఈ అమ్మాయి కూడా నాలాగే ప్రత్యేకంగా తయారు కాలేదు కదా అనిపించింది.. ఒక అమ్మాయిని ఇంతగా  గమనించటం, వర్ణించటం నా జీవితంలో ఇదే మొదటిసారి అనుకుంటాను.

  

"తెరచి ఉంచేవు  సుమా త్వరపడి నీ హృదయమూ

బిరా బిరా ఏ  సుందరియో చొరపడితే ప్రమాదము"

అని ఎవరో కవిగారు చెప్పినట్లు నా విషయంలో ఆ ప్రమాదం జరిగిపోయినట్లు అనిపిస్తుంది.నా ప్రమేయం లేకుండానే నా మనసులోకి కావ్య ప్రవేశించింది.ఇది నా మనసుకు కలిగిన ఆలోచనా లేక నా ఫ్రెండ్స్  మాటల ప్రభావమా అనే ఆలోచన కూడా నాకా సమయంలో రాకపోవటం నా అదృష్టమా? దురదృష్టమా? కాలమే తేల్చాలి.. 

ఎక్కడినుండో నను నేను మరచినా నీతోడు పాట  వినిపిస్తుంది నిజమా ?? భ్రమా ??

నాలో నేనేనా ?? --ఒక(రి) కధ - 21

దాదాపు 2 నెలల తర్వాత రాస్తున్నాను.. కొంపతీసి మీరంతా కధ  మర్చిపోలేదు కదా..

క్లుప్తంగా ముందు కధ .. 

బాగా చదివి,గవర్నమెంట్ సీట్లు తెచ్చుకోలేక నాన్న కష్టపడి సంపాదించిన డబ్బునంతా బెంగుళూరు యూనివర్సిటీకి ఫీజుల రూపంలో ఖర్చుపెట్టించిన అన్న,ఇద్దరు అక్కల్లా కాకుండా నాన్న ఆశయానికి, నాన్నకి  ఏకైక వారసుడిగా డాక్టర్ అవ్వాలని, దేవుళ్ళ కి మారు రూపాలైన మా పెద్దల దీవెనలతో,వివేకానంద స్ఫూర్తితో ఎంసెట్ లో చాలా మంచి ర్యాంకు తెచ్చుకుని మెడికల్ కాలేజ్ లో జాయిన్ అయిన దగ్గరి నుండి  సీనియర్లు, తోటి క్లాస్ మేట్స్ టీజింగ్ లు ఎదుర్కుంటూ కాలేజ్ కి వెళ్తున నాకు కావ్య పరిచయం ఒక గొప్ప మార్పు,ఒక మంచి మలుపు .కాలేజ్ లో  పరిస్థితి అలాగుంటే ఇటు మా ఇంట్లో మా అన్నకి,కజిన్ భార్యకి అక్రమ సంబంధం ఉందని, మా పెద్దలే మాట్లాడటం,మా చిన్నక్క కొన్నాళ్ళు కనపడకుండా ఎటో పోయిందని మా పెద్దల పెంపకం గురించి మా బంధువుల ఇళ్ళల్లో చెవులు కొరుక్కోవటం, ఇలాంటివన్నీ కొంచెం బాధ అనిపించినా, ఇంకో సంతోషం మా అన్నకి ఎంగేజ్ మెంట్ కావటం.

ఇక ప్రస్తుతానికి వస్తే 

హైదరాబాద్ లో మా అన్న ఎంగేజ్ మెంట్ అవ్వగానే కాలేజ్ కి వచ్చిన నాకు నా రూమ్మేట్స్ అందరూ ఎక్జామ్స్ కోసం ట్యూషన్స్ పెట్టించుకున్నారని,ఆ విషయం నాకు చెప్పలేదని కావ్య ద్వారా తెలిసి ఉక్రోషంగా వాళ్ళని కడిగెయ్యాలని బయల్దేరాను.కాలేజ్ కి వెళ్లేసరికి మా గ్యాంగ్ అంతా వాళ్ల రెగ్యులర్ మీటింగ్ ప్లేస్, మా బాయ్స్ హాస్టల్ ఎదురుగా ఉన్న చెట్ల కింద ఉండే టీ  స్టాల్ దగ్గరే కన్పించారు.గంటలు గంటలు అక్కడ కూర్చుని ఎవరెటు పోయారు,ఎవరితో పోయారు అంటూ చెత్తా చెదారం మాట్లాడుకోవటం వాళ్లకి సరదా. ఆవేశంగా ,ఆగ్రహంగా అక్కడికి వెళ్ళిన నేను నోరు తెరిచి మాట్లాడబోయేలోపే ఏంటి మాధవ్ దారి తప్పి వచ్చావా ఏంటి? నువ్వు అమ్మాయిలతో తప్ప మాతో మాట్లాడవు కదా.. అయినా "నీ కావ్య"ని వదిలి ఇలా వచ్చావేంటి? ఈ మధ్య గంటలు గంటలు ఇంతా బయటా మీటింగులు, ముచ్చట్లు ,ఏవేవో జరుగుతున్నాయి కదా అంటూ అందరూ ఒకరికొకరు సైగలు చేసుకుంటూ వెటకారంగా నవ్వుతూ మాట్లాడుతున్నారు.

వీళ్ళు ఎందుకు కావ్య గురించి మాట్లాడుతున్నారు, ఎందుకు వెటకారంగా నవ్వుతున్నారని అర్ధంకాక ఈ కంగారులో వాళ్ళని అడిగి,  కడిగేయాలని  వచ్చిన ట్యూషన్ విషయం మర్చిపోయి నేనే ఆలోచనలో పడ్డాను . అంతలోనే తేరుకుని కావ్య విషయం మీకెందుకు? అయిన అ "నీ కావ్య"ఏంటి? తను నాకు మంచి ఫ్రెండ్ ఏదో మాట్లాడుతూ అలా కూర్చుంటాము దానికే మీరిలా మాట్లాడాలా? ఆడవాళ్ళ గురించి ఇలాగేనా మాట్లాడేది అంటూ కంగారుగా  ఏదేదో మాట్లాడిన నా అయోమయం చూసిన నా మిత్రబృందం నన్ను బాగా ఇబ్బందిలో పెట్టామన్న సంతోషంతో  ఏమీ తెలియనట్లు మరీ అంత నటించకురా .. మాకేమీ తెలియదనుకున్నావా? కావ్య ఇంటికి తమరి రాకపోకలు,కాస్త ఫ్రీ టైం  దొరికితే లైబ్రరీలో సైలెంట్ గా మీ ముచ్చట్లు ,ఇంతకుముందు కావ్య ఇంటికి అందరం కలిసి హేమంత్ తో వెళ్ళేవాళ్ళం  అలాంటిది ఇప్పుడు ఒక్కడివే మాకెవరికీ చెప్పకుండా కావ్య ఇంటికి వెళ్ళటం,అక్కడే లంచ్ లు, టీ  టైం దాకా కబుర్లు, నీకోసం తన వెయిటింగ్ లు ఇవన్నీ ఏంటో మరి, నీకు.మేమేమన్నా వెర్రి వెంగళప్పల్లా కనిపిస్తున్నామా.. మాకూ తెలుసురా ఈ ముచ్చట్లన్నీ అంటూ ఏదేదో మాట్లాడుతున్నారు.

మీకెందుకు తెలియవులే మీరు లేస్తే ఇలాంటి రాజకీయాలేగా చేసేది అని మనసులో అనుకుని, నేను సైలెంట్ గా ఉండకూడదు గొడవైనా సరే వీళ్ళకి తగిన సమాధానం చెప్పాలి. లేకపోతే  నా వల్ల కావ్యకి చెడ్డపేరు వస్తుంది అని అలోచించి, మీ ఇష్టమొచ్చినట్లు అనుకోండి, నాకు అనవసరం.. మీరనుకునేలా  నాకు కావ్యకి మధ్య ఏమీ లేదు, "పచ్చకామెర్ల వాడికి లోకమంతా పచ్చగా కనిపిస్తుంది" అని మా నాన్నమ్మ ఒక సామెత చెప్పేది.మీకు అలాంటి ఫ్రెండ్స్  ఉన్నారని అందరినీ అలాగే అనుకుంటున్నారు అనగానే సోహిల్ అందుకుని "పిల్లి కళ్ళు మూసుకుని పాలు తాగుతూ తననెవరూ చూడట్లేదు అనుకుంటుందని" మా జేజమ్మ కూడా సామెత చెప్పేది అనగానే, అందరూ వెధవ  నవ్వులు నవ్వటం మొదలుపెట్టారు. ఇంకా అలాంటి వాళ్లతో ఎంత మాట్లాడినా లాభం లేదు అనిపించి అక్కడి నుండి పక్కకి  వెళ్ళిపోయాను.

ఒంటరిగా రూమ్ కి వెళ్తున్న నాకు ఏవేవో ఆలోచనలు చుట్టుముట్టాయి.ఒక ఆడ,మగ స్నేహంగా ఉండటం తప్పా? మా అన్న, కజిన్ భార్యతో కలిసి సంగీతం నేర్చుకుంటూ సరదాగా  వాళ్ళింటికి వెళ్తే వాళ్ళిద్దరికీ ఏదో అక్రమ సంబంధ వుందని అనుమానించటమే కాదు అప్పుడే చదువు అయిపోయి,కొత్తగా ఉద్యోగం లో చేరి  ఆరోజుల్లో నెలకి నాలుగు వేలు మాత్రమే సంపాదిస్తున్న మా అన్న కజిన్  భార్య కోసం  ఎప్పటినుంచో హైదరాబాద్ లో వెల్ సెటిల్డ్  అయిన వాళ్ళ  ఫ్యామిలీ నంతా పోషిస్తున్నట్లు, ఆయన జీతం నాలుగు వేలతోనే వాళ్లకి ఆస్తులు పోగేసి ఇస్తున్నట్లు మా సొంత పెద్దలే అనుమానిస్తూ మాట్లాడుతారు..అయినా మా అన్న కూడా మా పెద్దలు  ఒక స్త్రీ గురించి అవమానకరంగా మాట్లాడుతుంటే  ఇప్పుడు నేను మా ఫ్రెండ్స్ కి కావ్య విషయంలో ఎదురు సమాధానం చెప్పినట్లు తను కూడా నాకు, కజిన్ భార్యకి ఎలాంటి సంబంధం లేదని చెప్పి, మా పెద్దల నోర్లు మూయించొచ్చు కదా.. తెలిసీ తెలియనట్లు నటిస్తాడా? లేకపోతే  నిజంగా తెలియదా ,,లేకపోతే  అలా అక్రమ సంబంధం ఉందని అందరూ మాట్లాడుకోవటం తన స్టేటస్ సింబల్ అనుకుంటున్నాడేమో కొంపతీసి.. అయినా మా అన్న అప్పట్లో అలాగ ఉన్నాడు కానీ ఇప్పుడు మహిళా సాధికారత  గురించి,కళాత్మక జీవనం గురించి వేదికలెక్కి ఉపన్యాసం చెప్పే గొప్ప స్థాయిలో ఉన్నాడులెండి..

ఇంక మా చిన్నక్క విషయం..  ఆడపిల్ల ఉదయం కాలేజ్ కి వెళ్లి సాయంత్రం ఇంటికి రాకపోతేనే భయపడే ఆరోజుల్లో రెండురోజులు ఎక్కడ ఉందో తెలియకుండా ఉండి, ఇంటికి వస్తే తను నిజంగా ఎక్కడికి వెళ్లిందో తెలుసుకోకుండా, బాధపడకుండా  మా చుట్టుపక్కల ఇళ్ళల్లో ఉన్న అబ్బాయిలు కూడా ఉన్నారా లేదా అని వెతికి రావటం, ఏదేదో ఆలోచించటం ఎందుకిలా చేస్తారు మనుషులు, మొత్తానికి ఒక ఆడ,మగ క్లోజ్ గా ఉంటే  అనుమానించే సమాజం మనది. ఇప్పటిదాకా మా అన్న అక్రమ సంబంధం , మా చిన్నక్క  వ్యవహారాలకే సగం కుంగిపోయిన నేను ఇప్పుడు కావ్య విషయంలో నా మీద పడ్డ అపవాదుతో పూర్తిగా కుంగిపోయాను.. "ఒంటరినై పోయాను ఇక ఇంటికి ఏమని పోను" అన్న రేంజ్ లో నిరాశా నిస్పృహలు నన్ను ఆవహించాయి...

మొత్తానికి ఎలాగోలా రూమ్ కి వచ్చి ఫ్రెష్ అయి పడుకున్న నాకు ఫోన్ రింగ్ వినిపిస్తుంది. ఎవరో ఒకళ్ళు తీస్తారులే  అనుకుని లాగే పడుకున్న నాకు ఫోన్ రింగ్ ఆగిన 2 నిమిషాల తర్వాత మాధవ్ నీకే ఫోన్ అంటూ హేమంత్ మాట వినిపించింది. ఇప్పుడు నాకెవరబ్బా అని వెళ్ళిన నాకు హేమంత ఫోన్ ఇస్తూ కావ్య నిన్ను గురించి అడిగింది అందుకే పిల్చా అంటూ  ఫేస్ లో ఎలాంటి ఫీలింగ్స్ లేకుండానే ఫోన్ నాకిచ్చి పక్కకి వెళ్ళిపోయాడు హేమంత్ .. అటునుండి కావ్య .. మాధవ్ ఇవాళ కాలేజ్ లో జరిగిన విషయం తెలిసింది. రేపు ఒకసారి ఇంటికి రా .. అమ్మ కూడా నీతో మాట్లాడుతుంది.నువ్వు చాలా ఫీల్ అయ్యావట కదా హేమంత్ చెప్పాడు. తప్పకుండా ఇంటికి రా .. Ok నా అంటూ ఫోన్ కట్ చేసింది.కావ్యతో మాట్లాడిన తర్వాత నా మనసు  నెమ్మదించింది.

డిన్నర్ టైం కల్లా మా రూమ్మేట్స్ పెద్ద మాధవ్ , సోహిల్, దివాకర్, కూడా ఏమనుకున్నారో ఏమో మరి అందరూ మధ్యానం  జరిగిందంతా మర్చిపోయినట్లు మాట్లాడుతూ ఏంటి మాధవ్ మరీ చిన్న పిల్లాడిలా ఏదో సరదాకి అన్నందుకు అంత  ఫీల్ అవుతావెందుకు? అయినా మేమన్నదాన్లో తప్పేముంది? ఈరోజుల్లో క్లాస్మేట్స్ తో లవ్, మారేజ్ అన్నీ మామూలే కదా ..ఇప్పుడు మన ఫ్రెండ్స్ పెద్ద మాధవ్,రేణుక పెళ్లి చేసుకోవాలి అనుకోట్లేదా  అలాగే మీ ఇద్దరి మధ్య కూడా ఏదో ఆలోచన ఉందనుకున్నాము. లేకపోతే  లేదని చెప్పు అంతే  కానీ ఇంతలా ఫీల్ అయితే మాకు లేనిపోని అనుమానాలు తప్పకుండా వస్తాయి.  నీకు ఎలాంటి ఫీలింగ్స్  లేకపోయినా కావ్య మనసులో ఏముందో ఆలోచించు.. ఇవాళ నిన్ను బాధ పెట్టినందుకు వాళ్ళ అన్న హేమంత్ తో సహా కలిపి మరీ మా అందరికీ క్లాస్ పీకింది కావ్య. నీ బాధ తన బాధ లాగా ఫీల్ అయ్యింది కూడా తెలుసా ?...అంటూ అందరూ డిన్నర్ ముగించి వెళ్ళిపోయారు.

వాళ్ళు చెప్పే మాటలు విన్న నా మనసులో ఆలోచన మొదలయ్యింది. కావ్య   నిజంగానే  నాతో చాలా ఫ్రెండ్లీగా ఉంటుంది.మా బ్యాచ్ లోనే కాదు క్లాస్ మేట్స్ లో కూడా నాకే ఎక్కువ ఇంపార్టెన్స్ ఇస్తుంది..మా ఇంట్లో విషయాలన్నీ తనకి చెప్పినా మంచి మనసుతో అర్ధం చేసుకుంటుంది. హేమంత్ ని చెడు అలవాట్ల నుండి మార్చమని కూడా నన్నే అడిగింది.ఎవరూ చెప్పని కాలేజ్ లో సీక్రెట్స్ నాతో  షేర్ చేసుకుంటుంది.కొత్తలో హేమంత్ వాళ్ళతో కలిసి ఇంటికివెళ్తే ఒక్కసారి పలకరించి, బయటికే రాకుండా తన రూమ్ లోనే వుండేది, ఆంటీనే  మాతో మాట్లాడుతూ ఉండేవాళ్ళు. అలాంటిది ఇప్పుడు నేనొక్కడినే వెళ్ళినా కావ్య కూడా నాతో  పాటూ హాల్లోనే కూర్చుని,టీవీ చూస్తూ అన్ని విషయాలు డిస్కస్ చేస్తూ ఉంటుంది. పైగా నన్ను వీళ్ళు ఇవాళ అనుమానించినందుకు తను ఫీల్ అయ్యింది అని తెలిస్తే ఏదో తెలియని సంతోషం.మనకోసం మనం బాధపడటం గొప్ప కాదు మన బాధని వాళ్ళ బాధగా ఫీలయ్యే ఆత్మీయులు ఉన్నవాళ్ళే నిజమైన  అదృష్టవంతులు కదా అనిపించింది.

ఇంతగా అందరూ మా స్నేహాన్ని అనుమానిస్తున్నా కావ్య మళ్ళీ ధైర్యంగా రేపు వాళ్ళ ఇంటికి రమ్మంది అంటే ఇదంతా కేవలం స్నేహమేనా లేక వీళ్ళంతా అన్నట్లు తన మనసులో ఇంకేమైనా ఉందా? అనే ఆలోచన మొదటిసారి కలిగింది. ఒక్కోసారి మనంతట మనకి కలిగే ఫీలింగ్స్ కన్నా ఎదుటివాళ్ళ మాటల ప్రభావం ఎక్కువగా ఉంటుందంటారు. ఇప్పుడు నా పరిస్థితి అలాగే ఉంది. "ప్రేమ వెలసింది మనసులోనే మౌనదేవతగా" పాట ఎక్కడినుండో వినిపిస్తున్నట్లు అనిపిస్తుంది.. నిజమా లేక భ్రమా ?

నాలో నేనేనా ?? --ఒక(రి) కధ - 20

మా చిన్నక్క ఇంటికి రాలేదని అందరూ టెన్షన్ పడుతుండగానే ఇక్కడ ఉంటె ఇంకా బంధువులకి ఏమేమి విషయాలు  తెలిసి, ఇంకా ఊర్లలో ఏ ప్రచారాలు జరుగుతాయో అని భయపడి,నాన్న,నాన్నమ్మ అందరినీ తీసుకుని ఊరికి బయల్దేరారు.ఎలాంటి పరిస్థితినైనా సరిదిద్దగలడనే సమర్ధుడైన  అన్నయ్య మీద మానాన్నకి గట్టి నమ్మకం కదా అందుకే చిన్నక్క విషయం ఏమీ భయంలేదులే, ఫ్రెండ్ ఇంటికే వెళ్ళింది,వచ్చేస్తుంది. అని అన్నయ్య ఇచ్చిన భరోసాతో సమస్యని అన్నకే వదిలిపెట్టి ఊరికెళ్ళారు నాన్న, నానమ్మ .వాళ్లటు వెళ్ళగానే మా అమ్మమ్మ పక్కింటికి పరిగెత్తింది, ఎందుకో నాకేమీ అర్ధం కాలేదు. 5 నిమిషాల తర్వాత తిరిగొచ్చిన అమ్మమ్మ పెద్దక్క,అమ్మతో రహస్యంగా చెప్పే విషయం ఏంటంటే "పక్కింట్లో ఉన్న అబ్బాయి ఇంట్లోనే ఉన్నాడట".. పక్కింట్లో అబ్బాయి ఇంట్లోనే ఉండటానికి అక్క ఇంటికి రాకపోవటానికి కారణం  ఏంటి ?

అంతకుముందైతే డిమ్ బల్బ్ లా వెలిగినా వెలగనట్లుండే  నా మెదడు ఈమధ్య మా కాలేజ్ జనాలు,పరిసరాల పుణ్యమా అని కాస్త లేట్ గా అయినా ట్యూబ్ లైట్ లా వెలగటం మొదలెట్టింది.అలా వెలిగిన నా బుర్రకి అర్ధం అయిన విషయం ఏంటంటే పక్కింటి అతను,మా చిన్నక్కతో ఫ్రెండ్లీగా ఉండేవాడట,చదువులో ఏదన్న డౌట్స్ ఉన్నా,ఏదైనా సహాయం కావాలన్నా చేసేవాడట "అభిమానంతో".. కాబట్టి,ఇద్దరూ కలిసి ఎక్కడికన్నా వెళ్ళారా లేక... ? ఏంటి విషయం ? అని మా పెద్దల సందేహం.. ఎంతైనా  ఇలాంటివి ఈరోజుల్లోనే కాదు మన తాతముత్తాతల కాలం నుండి ఉన్నవే కదా..అందుకే మా పెద్దలకి కూడా సందేహం వచ్చింది..కానీ నాకు కోపం వచ్చింది. ఏంటీ మనుషులు సొంత అన్నకేమో చెల్లెళ్ళు అక్రమ సంబంధం అంట కడతారు! సొంత కూతుర్ని,మనవరాల్ని పక్కింటి అబ్బాయితో మాట్లాడిందని ఇప్పుడిలా అనుమానిస్తున్నారు అసలు మా పెద్దల ఆలోచనా విధానం కరెక్టేనా అనిపిస్తుంది. 

3 వ రోజు మధ్యానం మా చిన్నక్క ఇంటికి వచ్చింది.మా అమ్మమ్మ కోపంగా ఎక్కడికెళ్లావే,ఇంట్లో చెప్పాల్సిన పనిలేదా అంటూ కోపంగా అరుస్తూ ఇంకా సేపుంటే కొట్టేదే అనుకున్న సమయానికి అన్న అడ్డంవచ్చి ఉండమ్మా, ఏదో జరిగిపోయింది కదా!వదిలేయ్ ఇప్పటి నుండి చెప్పకుండా వెళ్ళదులే వదలమని అడ్డుకున్నాడు.అప్పటిదాకా అమ్మమ్మ గొడవకి అవమానంగా ఫీలవుతున్న మా చిన్నక్క..అన్న దగ్గరికి వెళ్లి చూడన్నా అమ్మమ్మ ఎలా మాట్లాడుతుందో? మా ఫ్రెండ్ వాళ్ళ అమ్మా, నాన్న పెళ్ళికి వెళ్ళారని తోడు ఉండమంటే ఉన్నాను,సరిగ్గా ఇప్పుడే వాళ్ళింట్లో ఫోన్ రిపేర్, అయినా మొన్న పెద్దక్కకి ఫోన్ చేసి చెప్పాను కదా అని మళ్ళీ ఫోన్ చేయలేదు, అన్న దగ్గర గారాలు పోతున్న చిన్నక్కని చూస్తే .. అన్నముందు ఇంత  ప్రేమగా మాట్లాడుతూ అన్నవెనక అన్నకి,కజిన్ భార్యకి లింక్ పెట్టి అవమానకరంగా మాట్లాడుతూ, మొన్న ఎంగేజ్ మెంట్ రోజు కూడా రుసరుసలాడుతూ తిరిగిన మనిషి తనేనా అన్నంత అనుమానం వచ్చింది నాకు.కానీ అదే "ఆర్ట్ ఆఫ్ లివింగ్"  అని ఆరోజు నాకు తెలియలేదు.మొత్తానికి ఆ సమస్య అలా ఆరోజుకి తీరింది.

ఇంక నేను కూడా రెండు రోజులు సెలవలు అయిపొవటంతో కాలేజ్ దారి పట్టాను.రూమ్ కి రాగానే అందరూ ఎంగేజ్ మెంట్ ఎలా జరిగింది అంటూ పలకరించి, మాధవ్ నువ్వు చాలెంజ్ గెలిచావు కదా అందుకే మేమందరం నీమాట విని ఇప్పటినుండి పార్టీలు,గీర్టీలు అన్నీ మానెయ్యాలి అనుకుంటున్నాము అన్నారు.ఆ మాటలు వినగానే నేను వింటున్నది నిజమేనా అనే సందేహం కలిగింది ఒక్క క్షణం.తర్వాత చాలా ఆనందం కలిగింది.థ్యాంక్స్ రా నా మాట విన్నందుకు అంటూ సంతోషంగా కాలేజ్ కి బయల్దేరాను,ఎప్పటిలాగే లంచ్ అవ్వగానే కావ్య,నేను లైబ్రరీలో కూర్చునుండగా కావ్య మా అన్న నిశ్చితార్ధం గురించి అడిగింది.బాగానే జరిగిందని చెప్పాను కానీ అక్కడ అన్న గురించి ఇద్దరు అక్కలు మాట్లాడిన మాటలు,తర్వాత చిన్నక్క చేసిన పని అన్నీ నా మనసులో అదోరకమైన బాధని కలిగిస్తున్నాయి. 

నా మూడ్ కనిపెట్టిన కావ్య ఏంటి మాధవ్ అలా ఉన్నావ్ అంది. నాకు చిన్నప్పటి నుండి ఉన్న బలహీనత ఎవరైనా ఏ  విషయమైనా  అడిగితే చాలు మనసులో ఉన్నదంతా చెప్పేదాకా ఆగలేను,ఇప్పుడు కూడా అలాగే కావ్య అడగ్గానే మా అన్న,కజిన్ భార్య సంబంధం గురించి,మా కజిన్ వాళ్ళ గృహప్రవేశం అప్పుడు మా అన్న డబ్బుతోనే వాళ్ళు ఆ ఇల్లు కట్టుకున్నారని, మా కజిన్ భార్య కోసమే ఆ డబ్బు మా అన్న ఇచ్చాడని మా అక్కలు ,అమ్మమ్మ,అమ్మ చెప్పుకున్నవిషయాల దగ్గరనుండి, మా చిన్నక్క ఎక్కడికో వెళ్లి, రెండురోజులు ఇంటికి రాని విషయం వరకు మొత్తం చెప్పేశాను. 

అంతా విన్న కావ్య మాధవ్ ఈ లోకం తీరే అంత.మనిషి వెనక ఎన్నైనా మాట్లాడతారు కానీ మనిషి ముందు ఏమీ బయటపడరు మంచి అనిపించు కోవాలి కదా మరి.. కానీ కొన్ని సార్లు మనసులో మాట చెప్పేస్తే ..తప్పకుండా గొడవలు వస్తాయి,ఎదుటి వాళ్ళ దృష్టిలో మనం  చెడ్డ వాళ్ళమౌతాము అందుకే కొన్ని విషయాలు అలా మనసులో ఉంచుకోవటమే మంచిది.కానీ ఇక్కడ మీ అన్న గురించి మీ అక్కలు అలా మాట్లాడటం తప్పే అనిపిస్తుంది. మీ అన్న తీసుకెళ్ళకపోతే  కాలేజ్ కూడా వెళ్ళని చిన్నక్క అతని గురించి ఇలా ఆలోచిస్తుందని తెలిస్తే ఎంత బాధపడతాడో కదా!ఒక ఆడ మగ క్లోజ్ గా మూవ్ అయ్యి,అన్ని విషయాలు షేర్ చేసుకున్నంత మాత్రాన వాళ్ళ మధ్య చెడు సంబంధం ఉందని ఎందుకనుకోవాలి?ఇంక మీ పెద్దలు మీ అక్కల మాటలు విని కొడుకుని అనుమానిస్తారు, అదే అక్క ఒక్కరోజు ఇంటికి రాకపోతే పక్కింటి అబ్బాయితో కలిపి మీ అక్కని కూడా అనుమానిస్తారు. అంటే మీ పెద్దలకి వాళ్ళ సొంత పిల్లల మీదే అనుమానమా?ఇది వాళ్ళ పెంపకాన్ని వాళ్ళే అనుమానించుకున్నట్లు కాదా?

అయినా మీ పెద్దలు అనుమానించినట్లు మీ కజిన్ భార్యకి మీ అన్న డబ్బుతో ఇల్లు కట్టుకోవాల్సిన అవసరమేంటి? అంత పెద్ద బ్యాంక్ ఉద్యోగి అయిన మీ కజిన్ సంపాదన కంటే నిన్న మొన్న ఉద్యోగంలో చేరిన మీ అన్న జీతం ఎక్కువా?ఇప్పుడు నువ్వు చెప్పిన విషయాల్ని బట్టి చూస్తే వాళ్ళే మీ కంటే ముందు హైదరాబాద్ లో స్థిరపడి ఉన్నారు,వాళ్లకి మీ అన్న డబ్బు ఆశించాల్సిన అవసరం ఉంటుందని నేననుకోను.నువ్వేమీ అనుకోకపోతే ఒక మాట.. మీ వాళ్లకి "మేమే అందరికంటే గొప్ప, అందరూ మాకంటే పనికిమాలిన వాళ్ళే" అనిపించే సుపీరియారిటీ  కాంప్లెక్స్ ఎక్కువనుకుంటా ..!తప్పు ఎవరు చేసినా తప్పే మాధవ్ అది మీ పెద్దలైనా సరే..

సంస్కారాలు,జ్ఞానోదయాలు బయటివాళ్ళకి నేర్పటం కాదు ముందు మనకి,మన కుటుంబ సభ్యులకి ఆ సంస్కారం ఉందా,లేదా చూసుకోవాలి! "ఇంట గెలిచి రచ్చ గెలవాలి" అంతే  కానీ "ఉట్టికెగర లేనమ్మ స్వర్గానికి ఎగిరినట్లు" ఇంట్లో చెత్త ఇంట్లోనే పెట్టి,నలుగురూ చూసే రోడ్డు శుభ్రం చేసినట్లు బయటికి నీతులు,విలువలు భోధించగానే సరిపోదు, ముందు మనం పర్ఫెక్ట్ గా ఉంటేనే ఎదుటివాళ్ళకి చెప్పాలి. మాధవ్ నేనేదో పెద్ద పెద్ద విషయాలు మాట్లాడినట్లు అనుకోకు..ఇంకో సంవత్సరం తర్వాత  మనం సమాజంలో వైద్యులుగా పిలవబడతాం.బాధ్యతాయుతమైన ఒక వృత్తికి సంబంధించిన చదువు చదువుతున్న మనం ఈ మాత్రం ఆలోచించగలగాలి. 

నువ్వింకా మీ ఇంట్లో అందరి కన్నా చివర పుట్టిన చిన్న మాధవ్ కాదు డాక్టర్ మాధవ్ అది గుర్తుంచుకో..అంటూ సారీ నా మాటలతో నిన్నేమన్నా బాధపెట్టానా? ఎదో అలా మాట్లాడేశాను ఏమీ అనుకోకు..  అంటున్న కావ్య మాటలు నన్ను ఆలోచనలో పడేశాయి.అంతకుముందు మా పెద్దల్ని ఎవరైనా ఏమన్నా అంటే చాలాకోపం వచ్చి బాధ అనిపించేది.కానీ ఇప్పుడు కావ్య మాటలు కోపం తెప్పించకపోగా నిజమే కదా అనిపిస్తున్నాయి.దీనికి కారణం మా పెద్దల ప్రవర్తనేనా?

సరే వెళ్దామా అంటున్న కావ్య మాటతో ఆలోచన నుండి బయటికి వచ్చిన నేను అదేమీ లేదు కావ్యా నువ్వు మంచి మాటలే కదా చెప్పావు అంటూ చెప్పటం మర్చిపోయాను. హేమంత్  తో సహా మా రూమ్మేట్స్ అందరూ నేను ఛాలెంజ్ గెలిచాను కాబట్టి ఇప్పటి నుండి పార్టీలు,బార్ లు మానేస్తామని  నాతో చెప్పారు. అంటూ చాలా సంతోషంగా కావ్యతో చెప్పగానే కావ్య నవ్వుతూ మాధవ్ ఈ అమాయకత్వమే ఇక నుండైనా వదులుకో..వచ్చే సోమవారం నుండి పరీక్షలు కదా.. ఆ విషయం మర్చిపోయావా ? అందుకే వాళ్ళు అన్నీమానేసి చదువుకోవాలని ట్యూషన్స్ కూడా మాట్లాడుకున్నారు, నీతో చెప్పారా ట్యూషన్ విషయం? 

కావ్య మాటలు వినగానే నేను మళ్ళీ వాళ్ళ చేతిలో ఫూల్ అయ్యానని అర్ధమయ్యింది.ఛీ మనుషులు ఎందుకు ఇలా ప్రవర్తిస్తారు వాళ్ళ స్వార్ధమే వాళ్లకి ముఖ్యం కానీ ఎదుటి మనిషి ఫీలింగ్స్,బాధలు,ఆలోచనలు ఎవరికీ పట్టవా?ఎగ్జామ్స్ కోసం ట్యూషన్ పెట్టించుకొని కనీసం ఆ విషయం కూడా చెప్పకపోగా నామీదే మళ్ళీ జోక్స్ వేసి నవ్వుకుంటూ ఉండి ఉంటారు.కొంత మంది మనషులకి తమలాగానే ఆలోచించని వాళ్ళని,మీరే గొప్ప అంటూ జేజేలు పలకని వాళ్ళని చూస్తే అదొక ఈర్ష్య,వాళ్ళ ఆలోచనలతో మనం సరిపోయామా సరేసరి, లేదా ఏంటి వీడిగొప్ప,మనమంతా కలిస్తే వీడెంత అన్నట్లు,ఒకే జాతి పక్షులన్నీ ఒక గూటికి చేరినట్లు ఇలాంటి కాకిమూకంతా ఒక చోట చేరి తమకు విభిన్నంగా కనపడే వాళ్ళని పొడుచుకుతినటమే అలాంటి కుళ్లుబోతుల లక్షణం. 

ఆ క్షణమే ఒక నిర్ణయం తీసుకున్నాను. ఇప్పటినుండి ఎవరి మాటనీ వినగానే నమ్మకూడదు.ఎవరు తప్పు మాట్లాడినా వెంటనే ఖండించాలి. చివరికి అది  మా పెద్దలైనా సరే..!

నాలో నేనేనా ?? --ఒక(రి) కధ - 19

అన్నయ్య  నిశ్చితార్దానికి వెళ్ళటానికి రెడీ అవుతున్న నన్ను హేమంత్ వచ్చి మాధవ్ రేపు ఇంపార్టెంట్ క్లాస్ ఉంది కదా రేపు మధ్యానం నుండి వెళ్ళినా రాత్రికల్లా హైదరాబాద్ వెళ్ళిపోతావు.ఎల్లుండి ఉదయం కదా నిశ్చితార్ధం పైగా అక్కడ నువ్వు లేందే పూర్తి కాని పనులేమీ లేవు కదా అన్నాడు. అంటే ఏంటి వీడి ఎగతాళి నాతో? మా వాళ్లకి నా అవసరమేమీ లేదు అన్నట్లు మాట్లాడుతున్నాడు ..అందుకే ఇంటి విషయాలు ఎవరి దగ్గరా మాట్లాడకూడదు. సరేలే ఎలాగు రేపు క్లాస్ ముఖ్యమైనదే కాబట్టి క్లాస్ కి వెళ్లి,అలాగే కావ్యకి కూడా ఒక మాట చెప్పి, మధ్యానం నుండి వెళ్దాం అనుకున్నాను నేను కూడా ..రెండో రోజు ఉదయమే కాలేజ్ కి వెళ్లి,కావ్యకి విషయం చెప్పగానే చాలా హ్యాపీగా, అన్నయ్యకి కంగ్రాట్స్ చెప్పమని చెప్పింది.ఇంక మధ్యానం రూమ్ కి వచ్చీ రాగానే అన్నం కూడా సరిగా తినాలనిపించని ఆనందంలో నా లగేజ్ తీసుకుని,హేమంత్ బైక్  మీద బస్టాండ్ కి వెళ్ళి హైదరాబాద్ బస్ ఎక్కేసాను. 

అన్నయ్య ఎంగేజ్ మెంట్ గురించి ఆలోచిస్తుంటే చాలా సంతోషంగా ఉంది. మా ఇంట్లో మొదటి పెళ్ళి,అందరూ చాలా సంతోషంగా ఉండుంటారు.ఇంతకీ ఆ అమ్మాయి ( కాబోయే వదిన ) ఎవరో? మా వాళ్ళు నాకే విషయాలు ముందే చెప్పరు కదా.. అయినా మా పెద్దలు ఏ  పని చేసినా ఆచి,తూచి జాగ్రత్తగా చేస్తారు.. అలాగే ఈ సంబంధం కూడా అన్ని విధాలుగా సరిపోయిందే అయ్యుంటుంది.మా అన్నయ్య ఆరోజుల్లోనే ఇంజినీరింగ్ చదివి ఇంజినీర్ గా హైదరాబాద్ లో ఉద్యోగం  చేయటమంటే మాటలా?ఈ మాటే నేనోసారి సోహైల్ తో అంటే  అరేయ్ మాధవ్ నువ్వేంట్రా నీ అన్నయ్య ఒక్కడే ఇంజినీర్ అన్నట్లు మాట్లాడుతున్నావు ఈ రోజుల్లో ఇంటికో ఇంజినీర్ ఉంటున్నాడు అని ఎగతాళిగా మాట్లాడాడు.వాడు వాడి కుళ్ళు చేష్టలు!అయినా ఎవరి గొప్ప వాళ్ళది.వాడికెందుకో అంత కడుపుమంట?ఇలా ఏవేవో ఆలోచిస్తూ ఎప్పటికో నిద్రపట్టేసిన  నాకు హైదరాబాద్ వచ్చింది అని కండక్టర్ కేకలకి మెలకువొచ్చింది. 

అప్పటికి రాత్రి పదకొండయ్యింది.ఇప్పుడు ఫోన్ చేసి అన్నయ్యని రమ్మన్నా రాడు,ఎందుకులే అదేదో నేనే వెళ్దామని ఆటోని పిల్చి విజయనగర్ కాలనీకి అని చెప్పి కూర్చున్నాను.ఇందాక నయం హేమంత్ పాపం పని మానుకుని వచ్చి మరీ నన్ను బస్ దగ్గర దింపాడు అని మనసులో అనుకుని,అంతలోనే సరేలే.. అదంటే ఏదో చిన్న టౌన్ కాబట్టి హేమంత్ వచ్చాడు. పాపం అన్న ఇంత  పెద్ద సిటీలో  ట్రాఫిక్ లో రావటమంటే కష్టం కదా నా అన్న గురించి నేనిలా అలోచించొ చ్చా అని నా మనసుకు సర్ది చెప్పుకున్నాను.ఛీ ఈ మనసు ఎప్పుడూ ఇంతే అనవసర విషయాల గురించి ఎక్కువగా అలోచించి, మనకి మనమే బాధపడేలా చేస్తుంది.సిటీలోకి అరగంట పైనే ప్రయాణించిన తర్వాత VNC అని పిలవబడే విజయనగర్ కాలనీకి వచ్చింది ఆటో.. దిగి ఆటోకి డబ్బులిచ్చి లోపలి వెళ్లాను. 

అక్కలు,అమ్మ,అన్న అందరూ ఎవరి రూమ్స్ లో వాళ్ళున్నారు.అక్కడే హాల్లో ఉన్న నాన్నమ్మ ఏమి నాయనా ఎట్టా వచ్చావు? ఇప్పుడు బస్ లు ఉన్నాయా  అంది.లేవు నాన్నమ్మా ఆటోలో వచ్చా అనగానే ఆశ్చర్య పోయినట్లుగా అరుస్తూ ఆటోలోనా? ఎన్ని డబ్బులు వదిలించుకున్నావు? అయినా బస్సులో అయితే ఒక పది రూపాయల్తో వచ్చేవాడివి కదా అంటున్న నాన్నమ్మని చూస్తే పిచ్చి కోపం వచ్చింది.మనసులో.. నీకు అటో,బస్సుల రేట్ల తేడా గురించి కూడా తెలిసిందా? అయినా నీ సొమ్మేం పోయింది? ఏమైనా చెప్తావు,ఆ సిటీ బస్సుల్లో దారి తెలియక తప్పిపోతే నా చావుకొస్తుంది అనుకునేలోపే అక్కడికొచ్చిన నాన్న ఇప్పుడు బస్సులుండవులేమ్మా అంటూ నన్ను బతికించాడు. ఏంటి మాధవ్ ఎలా ఉంది చదువు? ఎక్జామ్స్ ఎప్పుడు అంటూ భోజనం చెయ్యి, అని నాన్న అనేలోపే బయటికి వచ్చిన అమ్మ మాధవ్ అన్నం తిందువుగాని రా.. అంటూ పిలిచింది.

ఇంతకీ నేను గమనించనేలేదు ఇంట్లో ఫంక్షన్ హడావుడే లేదు.అదే మాట అమ్మనడిగితే ఫంక్షన్ అమ్మాయి వాళ్ళింట్లో కదా ఇక్కడేముంది అంది.నిజమే కదా అనుకుని తిని,అన్నయ్యని కూడా పలకరించి, నిద్రపోయాను. ఉదయాన్నే అమ్మ పిలుపుకి లేచిన నాకు అసలే ఎప్పుడూ స్టైల్  గా ,నీట్ గా ఉండే అన్నయ్య మంచి  డ్రెస్ వేసుకుని తయారయ్యి, ఆరోజు పెళ్లికళ లో ఇంకా మెరిసిపోతూ ఎదురుగా కనిపించాడు.అన్నయ్యని అలా చూస్తుంటే చాలా సంతోషంగా ఉంది.ఇప్పుడు సరిగా గుర్తులేదు కానీ కళ్ళలో ఆనంద భాష్పాలు కూడా వచ్చినట్లున్నాయి.నేను కూడా ఫ్రెష్ అయ్యి,బయటికి వచ్చేసరికి మా పెద్దక్క,చిన్నక్క,అమ్మ,మా కజిన్,వదిన (కజిన్ భార్య) అందరూ అమ్మాయి వాళ్ళింటికి తీసుకెళ్ళాల్సిన వస్తువులను సర్దుతూ బిజీగా కనిపించారు.ఆ దృశ్యం చూస్తుంటే చాలా సంతోషంగా ఉంది.ఇంతలో నాన్నమ్మ తన సహజ శైలిలో వీళ్ళంతా కలిసి ఆర్భాటాల కోసం డబ్బు వృధా చేస్తారో ఏమో అని కంగారు పడుతూ ఇదెందుకు,అదెందుకు అంటూ మధ్య మధ్య అందర్నీ అదిలిస్తూ ఉంది. 

ఇంతలో మా కజిన్ భార్య (వదిన) అబ్బా..మామ్మగారూ  చిన్న చిన్న విషయాల దగ్గర కక్కుర్తి పడితే మనల్ని వాళ్ళు లేకిగా అనుకుంటారు.వాళ్ళేమన్నా తక్కువ వాళ్ళా మనకంటే వాళ్ళ హోదానే ఎక్కువ.అందుకని మీరేమీ కంగారు పడకండి అన్నీ మేము  చూసుకుంటాము కదా అంది.వాళ్ళ మాటల్లో నాకు అర్ధమయిన విషయం  ఏంటంటే  అమ్మాయి వాళ్ళ నాన్న ఏదో పెద్ద బిజినెస్,అమ్మాయి కూడా B.tech చదివింది.మా కజిన్,వదిన వాళ్ళ ఇంటి దగ్గరే వాళ్ళ ఇల్లు కూడా.అన్నయ్య కజిన్ వాళ్ళింటికి వెళ్ళినప్పుడు జరిగిన పరిచయం పెళ్లిదాకా వచ్చింది.మా అన్నని చూసి నచ్చిన అమ్మాయి పెద్దలే  ఈ పెళ్లి సంబంధం గురించి మాట్లాడారట మా వదిన ద్వారా.. అయినా మా అన్నయ్య నచ్చని అమ్మాయిలూ ఉంటారా?

ఇంతలో నాకు పోయినసారి మా కజిన్ భార్య గురించి మా అక్కల మాటలు గుర్తొచ్చి,అక్కడే ఉన్న పెద్దక్క దగ్గరికి వెళ్లి,అక్కా పోయినసారి అన్నయ్య గురించి ఏదేదో మాట్లాడారు.మీరు చెప్పిన శృతిలయలు సినిమా కూడా చూశాను. నిజంగా అలాంటి విషయం ఉంటే  ఇప్పుడు ఆవిడే అన్నయ్యకి సంబంధం ఎందుకు మాట్లాడుతుంది అన్నాను. మాధవ్ నీకేమీ తెలియదులే ఇదీ ఒక ప్లానే.. అయినా నీకెందుకు ఆ విషయాలన్నీ?తెలివితక్కువగా ఎక్కడపడితే అక్కడ మాట్లాడకు అంటూ అక్కసుగా మాట్లాడుతూ పెద్దక్క.నన్ను కసిరింది చిన్నక్క మాత్రం ఎందుకో చాలా అనీజీగా అక్కడుండటమే ఇష్టం లేనట్లు పక్కకెళ్ళిపోయింది.నిశ్చితార్ధమే కదా అని ఎక్కువ బంధువులెవర్నీ పిలవలేదు నాన్న.మా దగ్గరి బంధువులు కొందరు,మా ఫ్యామిలీ అంతా ఉదయం పదింటికల్లా పెళ్ళికూతురు ఇంటికి బయల్దేరాము.పెళ్ళికూతురు వాళ్ళు నిజంగానే బాగానే ఉన్నవాళ్ళు.వాళ్ళముందు మేము చాలా తక్కువగానే  అనిపించాము. 

ఎంత ఊళ్లలో పొలాలు,ఆస్తులున్నా మా వాళ్ళసలే ఆడంబరాలకి దూరంగా ఉంటారు కదా.. సిటీలో మెయింట్ నెన్స్ వేరేగా ఉంటుంది.మా వాళ్ళు కూడా అలా  ఉంటే బాగుంటుంది అని నా ఆలోచన కానీ వాళ్ళు వింటేగా. మేము ఇప్పుడే ఆడంబరాలకి పొతే మీరు రేపు మాకేమి మిగిల్చారు అంటారు నాయనా అంటుంది మా నాన్నమ్మ. మమ్మల్ని సంతోషంగా రిసీవ్ చేసుకుని,అతిధి మర్యాదలయ్యాక, అప్పట్లో ఇప్పటిలాగా నిశ్చితార్దానికి ముహుర్తాలు ఉండేవి కాదు కాబట్టి పూజారి రాగానే కార్యక్రమం మొదలుపెట్టారు.ఇద్దరి తరపు  పెద్దలు తాంబూలాలు, అమ్మాయి, అబ్బాయి మంచి కాస్ట్లీ ఉంగరాలు మార్చుకుని,నిశ్చితార్ధ మహోత్సవం పూర్తి  చేశారు.మా అన్నని,పెళ్ళికూతుర్ని చూస్తుంటే ఎప్పటినుండో పరిచయం ఉన్నవాళ్ళలాగానే అనిపించారు.ఎంతైనా సిటీ కల్చర్ కదా.. భోజనాలయ్యాక పెళ్లి  ముహూర్తం పంతులుగారిని అడిగి మేమే చెప్తాము,ఎప్పుడంటే అప్పుడు లగ్నపత్రిక రాసుకుందాం అన్నారు అమ్మాయివాళ్ళు.సరేనని ఇంటికి బయల్దేరాము.ఈ వేడుక మొత్తం తానే అయ్యి సందడిగా తిరుగుతూ నిశ్చితార్ధం జరిపించిన మా కజిన్ భార్యని చూస్తుంటే మా అన్నకి,ఆవిడకి ఏదో తప్పుడు సంబంధం ఉందనుకుంటున్న మా అక్కల్ని చూస్తే నాకెందుకో  పిచ్చికోపం వచ్చింది.

ఇంటికి వచ్చేసరికి చీకటి పడిందని,అందరం ఉదయాన్నేవెళ్ళొచ్చులే అనుకుని నాన,నాన్నమ్మ,బంధువులు కూడా ఉండిపొయ్యారు.ఇంతలో ఎవరో ఫ్రెండ్ ఫోన్ చేసిందని వెనకనుండి నాన్నమ్మ ఎక్కడికమ్మీ చీకట్లో అని పిలుస్తున్నా వినిపించుకోకుండా చిన్నక్క వెళ్ళిపోయింది.మాధవ్ నువ్వు వెళ్ళు తోడు అనగానే బయటికి వచ్చిన నాకు చిన్నక్క ఎక్కడా కనపడలేదు.సరే తనే వస్తుందిలే అనుకుని అందరం భోజనాలు చేసి,టైం పన్నెండు అయినా చిన్నక్క ఇంటికి రాలేదు.కంగారుగా అక్క ఎక్కడికి వెళ్ళిందా అని ఆలోచిస్తూ,పెద్దక్క ఎవరో తన ఫ్రెండ్ ఇంటికి ఫోన్ చేయగానే తను అక్కడే ఉన్నానని,ఉదయాన్నే వస్తానని చెప్పిన చిన్నక్క తెల్లారి కాదు కదా రెండోరోజు రాత్రికి కూడా అక్కడే ఉండి,ఇంటికి రాలేదు. ఈ విషయం గురించి మా అన్న,పెద్దక్క,అమ్మ,అమ్మమ్మ ఏమంత టెన్షన్ పడినట్లు నాకనిపించలేదు అంటే ఇంతకుముందు కూడా ఇలాగే చేసేదేమో చిన్నక్క..అందుకే రోజూ అక్కడ ఉంది చూసే వాళ్ళు కాబట్టి పెద్ద కంగారేమీలేదు వాళ్ళలో.. కానీ ఇదంతా కొత్తగా చూస్తున్న మా నాన్న,నాన్నమ్మ పరిస్థితే వర్ణనాతీతం.

ఈ పరిస్థితి మావాళ్లకేమో కానీ నిశ్చితార్దానికి వచ్చిన మా బంధువుల్లో మాత్రం ఆసక్తిని రేపింది.బంధువులు రాబందులు అని ఎందుకు అంటారో నాకు అప్పుడే అర్ధం అయ్యింది .ఒక పక్క విషయం ఏమిటా అని మేము భయపడుతుంటే ఎదిగిన ఆడపిల్ల పరాయి ఇంట్లో రెండురోజులు ఉండటమా?? సిటీలో ఉండి,వీళ్ళువెలగబెట్టే పనులు ఇవన్నమాట అంటూ చాటుగా  బంధువులు వాళ్ళలో వాళ్ళు చెవులు కొరుక్కోవటం ఎక్కువయ్యింది.ఎప్పుడూ ఆ అమ్మాయి ఇట్టా,ఈ  అబ్బాయి అట్టా అని ఎదుటి వాళ్ళ మీద నిందలు వేసి,వాళ్ళ పెద్దల పెంపకాన్ని, అటేడుతరాలు, ఇటేడుతరాల్ని కూడా దుమ్మెత్తిపోసే మా పెద్దలకి మా చిన్నక్క చేసిన పని బంధువుల ముందు ఘోర అవమానం జరిగినట్లయింది. "మొగుడు కొట్టినందుకు కాదు తోడికోడలు నవ్వినందుకు" అన్నట్లున్న మా పెద్దల  పరిస్థితి నాకు చాలా బాధ కలిగించింది.ఒక సంతోషం వెంటనే మరో సమస్య  "ఇంతేరా  ఈ జీవితం తిరిగే రంగులరాట్నము" పాట  మళ్ళీ ఎక్కడినుండో వినిపిస్తున్నట్లు అనిపిస్తుంది నిజమేనా నా భ్రమా ?? 

నాలో నేనేనా ?? --ఒక(రి) కధ - 18

ఛాలెంజ్ గెలిచిన ఆనందంలో కావ్య ఇంటికి వెళ్ళేముందు హేమంత్ కి చెప్పటం కూడా మర్చిపోయాను.నాకు కావ్య పరిచయం అయిందే హేమంత్ వల్ల కదా .. కానీ ఆ సమయంలో అవేమీ గుర్తు రాలేదు.నేను వెళ్లేసరికి ఆంటీ,కావ్య,వాళ్ళ చెల్లి,తమ్ముడు అందరూ ఇంట్లోనే ఉన్నారు.ఆంటీ ఎప్పటి లాగానే ఆప్యాయంగా పలకరిస్తూ లోపలి రమ్మని పిలిచింది.మాధవ్ నీ  చైన్ పోయిన తర్వాత నువ్వు మళ్ళీ మా ఇంటికి రానేలేదు.ఏమి చేస్తాం నేను నీకు హెల్ప్ చేయలేకపోయాను.నువ్వేమో పోలీసులు, కేసులు ఇష్టం లేదని FIR చేయొద్దు అన్నావు అలా చేస్తే తనకి ఇబ్బంది అవుతుందని ఆ CI అంకుల్ భయపడ్డారు అంది. పర్లేదులే ఆంటీ దేనికైనా ప్రాప్తం ఉండాలి అంటారు కదా అన్నాన్నేను సింపుల్ గా . 

మాటల్లో రాత్రి జరిగిన విషయం అంతా కావ్యకి,ఆంటీకి చెప్పేశాను.కావ్య నన్ను తన కజిన్ హేమంత్ ని చెడు అలవాట్ల నుండి మార్చమని అడిగిన విషయం ఆంటీకి తెలియదు కదా అందుకే ఆ విషయం మాత్రం చెప్పకుండా ఏదో మామూలుగా వాళ్ళు నన్ను టీజ్ చేయటానికే అలా చేశారని చెప్పాను. అంతా విన్న ఆంటీ, కావ్య నిజంగా చాలా హ్యాపీగా ఫీల్ అయ్యారు.అంతే మాధవ్ మనిషి సమస్యకి భయపడి పారిపోకూడదు, ఎప్పుడూ సమస్యని అధిగమించటానికే ప్రయత్నించాలి. నువ్వు భలే  తెలివిగా ఆలోచించావు మాధవ్..అంటూ అంటీ నన్ను అభినందించి,కానీ ఇలాంటి ప్రమాదాలతో కూడుకున్న ప్రయోగాలు చేయటం తప్పు కదా..!ఈసారి  నేను కోప్పడతాలే హేమంత్ ని ఇలాంటి పనులు చేయకుండా అన్నారు. 

ఇంక కావ్య ఐతే తన ఆశ్చర్యాన్ని,ఆనందాన్ని అణుచుకోలేకపోతుంది. ఆంటీ స్నాక్స్ తేవటానికి లోనికి వెళ్ళగానే..మాధవ్ ఇదంతా నువ్వు చేశావా? ఎప్పుడూ సైలెంట్ గా,ఎవరేమన్నా పట్టించుకోనట్లు ఉండే నీలో ఇంత పట్టుదల,సమయస్ఫూర్తి ఉన్నాయంటే నాకు చాలా సంతోషంగా ఉంది. ఇప్పడు నాకు నమ్మకం కలుగుతుంది నేను అడిగిన పని కూడా తప్పకుండా సాధిస్తావని అంది.కావ్య అలా అనగానే ఇదంతా నీ వల్లనే సాధ్యం అయింది  కావ్యా..!అనాలని నోటిదాకా వచ్చిన నామాట ఎందుకో ఆగిపోయింది. మరీ నేనేదో తనని కావాలని పొగుడుతున్నాని ఫీల్ అవుతుందేమో ఎందుకులే అని ఆగిపోయాను.

కాసేపు కాలేజ్ సంగతులు మాట్లాడిన తర్వాత నా ఫ్రెండ్,రూమ్మేట్ పెద్ద మాధవ్,మా క్లాస్మేట్ రేణుక ప్రేమించుకుంటున్నారని,ఫైనల్ ఇయర్ తర్వాత,PG కి ముందు పెళ్లి అని అనుకుంటున్నారని చెప్పింది కావ్య.ఏంటో మా కాలేజ్ లో రోజుకొక ప్రేమకధ బయటపడుతుంది.వీళ్ళలో నిజమైన ప్రేమికులతో పాటూ ఏ డాక్టర్ కోర్స్ మంచిదో,రేపు ప్రాక్టీస్ పెడితే ఏ కోర్సు చేసిన వాళ్లకి సంపాదన బాగుంటుందో ప్లాన్ చేసుకుని ప్రేమించే ప్లానింగ్ ప్రేమికులు కూడా ఉంటారని.. మా సీనియర్ల ఉవాచ.ఇందులో నిజం, అబద్ధం గురించి నాకేమీ తెలియదని,నాకేమీ సంబంధంలేదని గమనించగలరు.

ఇంతకీ మళ్ళీ నాకు తెలియని కొత్త విషయం పెద్దమాధవ్ ప్రేమ,పెళ్లి గురించి కావ్య చెప్పేదాకా రూమ్ లోనే ఉన్న నాకు చెప్పలేదు, ఎందుకో మరి?వాళ్ళు నాకేమీ చెప్పరు.నాతో బాగానే మాట్లాడుతున్నట్లే ఉంటారు కానీ వాళ్ళలో వాళ్ళు అన్నీ షేర్ చేసుకున్నట్లు నాతో ఓపెన్ గా ఉండరు,ఏంటో వీళ్ళు కూడా మా ఇంట్లో వాళ్ళలాగా నాకు ఎక్కడ ఏమి మాట్లాడాలో తెలియదని నాకేమీ తెలియనివ్వకూడదని అనుకుంటున్నారేమో? పోనీలే వాళ్ళు చెప్పకపోతే నాకేంటి నష్టం అనుకుని ఆ విషయం ఆలోచించటం ఆపేశాను.ఆంటీ పెట్టిన స్నాక్స్ తిని,టీతాగి సరే ఆంటీ నేనిక వెళ్తాను అనగానే హేమంత్ తోపాటు  మీ ఫ్రెండ్స్ అయిదుగురిలో ఎవరు వచ్చినా కావాల్సినవి అడిగి మరీ చేయించు కుని భోజనం చేసి కానీ వెళ్ళరు నువ్వేంటి మాధవ్ అలా మొహమాట పడతావు? వంట అవుతుంది తిని వెళ్దువుగాని అన్నారు ఆంటీ.

తింటారు వెధవలు ఎందుకు తినరు? ఏ ముద్దకి ఆ మద్దెల కొట్టే రకం అని ఒక సామెత చెప్పేది నాన్నమ్మ అలా ఉంది నా ఫ్రెండ్స్ పని అనుకుని, సరే ఆంటీ అని కూర్చున్నాను.ఇంతలో టీవీలో శృతిలయలు సినిమా వస్తుంది.అరె ఈ సినిమాలో రాజశేఖర్,జయలలిత గురించే కదా మా అక్కావాళ్ళు ఆరోజు మా అన్నని,వదిన(కజిన్ భార్య)తో పోల్చి మాట్లాడింది అని గుర్తొచ్చి,సినిమా  చూడబోతూ అక్కడే ఉన్న కావ్యని కావ్యా.. ఈ సినిమాలో జయలలిత హీరోయినా అని అడగ్గానే కావ్య నవ్వాపుకోలేక పడీ పడీ నవ్వుతూ మాధవ్ నీకు నిజంగా తెలియదా అంది.ఏమో కావ్యా మేమెప్పుడూ అంతగా సినిమాలు చూడము అనగానే  ఐతే సినిమా చూడాల్సిందే చూడు అంటూ అక్కడి నుండి ఆంటీ దగ్గరికి కిచెన్ లోకి వెళ్ళిపోయింది. 

నేనిక సినిమాలో మునిగిపొయ్యాను.కాసేపటికి కధ మొత్తం అర్ధమయ్యింది.పెళ్ళైన రాజశేఖర్ తో అక్రమ సంబంధం పెట్టుకునే కారెక్టరే జయలలిత.అంటే ..మా పెద్దక్క,చిన్నక్క మాటల ప్రకారం పెళ్ళైన మా వదినకి(కజిన్ భార్య),పెళ్లి కాని నా అన్నకి అలాంటి సంబంధం ఉందా?ఛా అక్కవాళ్ళు ఇంత హీనంగా ఆలోచిస్తున్నారా? ఈ విషయం మా పెద్దలైన నాన్నకి, నాన్నమ్మకి, అమ్మమ్మకి, తాతకి, తెలుసా?మరి మనసులో అంత కక్ష పెట్టుకుని ఆమెతో ఎలా మాట్లాడుతున్నారు? పైగా ఆ విషయం మా అన్నముందు  మాట్లాడకుండా ఏమీ తెలియనట్లు, అన్నమీద ఎంతో గౌరవం ఉన్నట్లు ఉంటున్నారు.నిజమైతే వెంటనే అడగొచ్చు కదా? అన్న వెనక అలా హీనంగా మాట్లాడటం తప్పు కాదా? అయినా బయటికి అంత డీసెంట్ గా కనపడే మా అన్న ఇలాంటి తప్పుడు పనులు చేస్తాడా?

ఇలా నా మనసు పరిపరి విధాలుగా ఆలోచనల్లో పడింది. ఏంటో వెధవ జీవితం ఒక సంతోషం పూర్తిగా అనుభవించకముందే మరో సమస్య వెంటాడుతుంది.బయట ఎక్కడి నుండో "ఇంతేరా ఈ జీవితం తిరిగే రంగుల రాట్నము" పాట వినిపించింది.ఎవరో సిట్యువేషనల్ సాంగ్ ప్లే చేసారు అనిపించింది. ఇంతలో మంచి వెరైటీ వంటల ఘుమఘుమలతో పాటూ మాధవ్  భోజనానికి రా.. అన్న ఆంటీ పిలుపుతో ఈ లోకంలోకి వచ్చాను.వంటలన్నీ ఎప్పటిలాగే ఎంతోరుచిగా ఉన్నా మనసు వికలం కావటంతో ఏదో అలా తిన్నాననిపించి, ఏంటి మాధవ్ అంతలోనే అలా మూడీగా అయిపోయావు అంటున్న కావ్య తో కూడా ఏమీ చెప్పకుండానే రూమ్ కి బయల్దేరాను.

రూమ్ కి వెళ్ళిన తర్వాత నా ఫ్రెండ్స్ ని చూడగానే వెధవలు ఎంత ఏడ్చారో నా సంతోషం మీద అందుకే  సాయంత్రం కల్లా నా మనసు ఇలా అయిపోయిం ది  అనిపించింది.అక్కడే ఉన్న హేమంత్ ఏంటి మాధవ్ అలా డల్ గా ఉన్నావు? ఇప్పటిదాకా ఎక్కడికి వెళ్లావురా ? అని అడిగేదాకా నేను వాడికి చెప్పకుండా వాళ్ళ పిన్ని వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్లానని నాకు గుర్తులేదు. అబద్ధం చెప్పినా వాడికి ఆంటీ చెప్తుంది కదా..అని ఒక బుక్ కావాల్సుంటే  కావ్యాని అడిగి తెచ్చుకున్నాను.వెళ్ళేటప్పుడు  అనుకోలేదు అక్కడికి వెళ్తానని అందుకే నీకు ముందే చెప్పలేదు అని గబగబా చెప్పేసి అక్కడి నుండి వెళ్ళిపోయాను. వాడికి నా టెన్షన్ కనపడకుండా.. 

ఇంతలో హాల్లో ఫోన్ మోగింది మాధవ్ నీకే ఫోన్ అంటూ పిలిచాడు సోహిల్.నాన్నేమో అనుకుని వెళ్తూ మా అన్న విషయం నాకే ఇలా ఉంది పాపం నాన్నకి తెలిస్తే ఏమనుకుంటాడో అనుకుంటూ వెళ్ళిన నాకు సర్ప్రైజింగ్ గా అవతల నుండి అన్నయ్య మాట్లాడుతున్నాడు.మాధవ్ ఎల్లుండి నా ఎంగేజ్ మెంట్ నువ్వు తప్పకుండా రా..  నాన్న నీకు ఫోన్ చేస్తాను అన్నాడు కానీ నేనే చెప్తాలే అని కాల్ చేశాను. ఓకేనా రేపు బయల్దేరి  హైదరాబాద్ వచ్చేయ్. నాన్న,నాన్నమ్మ కూడా ఇక్కడే ఉన్నారు సరేనా? అని ఫోన్ పెట్టేశాడు. అన్నయ్య  ఎంగేజ్ మెంట్,అది కూడా అన్నయ్యే కాల్ చేసి చెప్పటం నాకు చాలా సంతోషంగా అనిపించింది.అప్పటిదాకా మనసులో వున్న బాధంతా ఎగిరిపోయింది.

ఫోన్ పెట్టేయ్యగానే అక్కడే వున్న పెద్దమాధవ్ ఏంటో విషయం చిన్న మాధవ్ మొహం వెలిగిపోతుంది అన్నాడు.నాకు వాడ్ని చూస్తే వొళ్ళు మండిపోయింది వాడి ప్రేమ,పెళ్లి విషయం నాకు చెప్పడు కానీ నా సంగతులు మాత్రం అన్నీ కావాలి.నీలాగే మా అన్నకి కూడా పెళ్ళంట అందామనుకుని కూడా ఏడ్చి చస్తాడని,నాతో ఈ విషయం కావ్య చెప్పిందని తెలుస్తుందని కోపం ఆపుకుని, మా అన్నకి ఎల్లుండి ఎంగేజ్ మెంట్ రమ్మని కాల్ చేశాడు అనగానే అందరూ కంగ్రాట్స్ మాధవ్ ఈ సందర్భంగా మాకు పార్టీ లేదా అనగానే ఇప్పుడు కాదు వూరికి వెళ్ళొచ్చిన తర్వాత ఇస్తా మంచి పార్టీ అంటూ.. లగేజ్ సర్దుకోవటానికి సంతోషంగా నా రూమ్ కి వెళ్ళిపోయాను. 

నాలో నేనేనా ?? --ఒక(రి) కధ - 17

సరె..  ఛాలెంజ్ ఏంటో చెప్పండి మరి అన్నాను నేను.అప్పుడే చెప్తే అందులో మజా ఏముంది రా.(ప్రస్తుతం కిక్కు,కిక్కు దొబ్బటం అంటున్నట్టు అప్పట్లో మజా అనేవాళ్ళన్నమాట).అయినా నువ్వు చాలా స్తితప్రగ్నుడివి కదా ఛా ఏంటో ఇంత భారీ పదాలు మాట్లాడటానికి కూడా కష్టమే.. అదే "స్థితప్రజ్ఞుడు".  ఎలాంటి సిట్యువేషన్ అయినా నీ పాజిటివ్ ఆటిట్యూడ్ తో ఫేస్ చేయగలవు కదా అందుకే వెయిట్ అండ్ సీ అంటూ అప్పటికి ఆ సమావేశం ముగించారు.

సమావేశం అయిపొయింది కానీ వాళ్ళ మాటలు నా గుండెల్లో రైళ్ళు పరిగెత్తిస్తున్నాయి.వాళ్ళ పిశాచి మెదళ్ళలో ఎలాంటి ప్లాన్స్ వేస్తున్నారో ఏంటో?  కావ్య నన్ను హెల్ప్ అడగటం ఏంటో ? నేనిలా వీళ్ళలో ఇరుక్కోవట మేంటో అనుకుంటూ ఆలోచిస్తూ నిద్ర పట్టేసింది.అప్పటి నుండి ఏరోజు ఏమి చేస్తారో అని నా బ్రతుకు దినదిన గండంగా అయిపోయింది. మొత్తానికి ఎదురు చూసిన శుభ ముహూర్తం రానే వచ్చింది. 

ఆరోజు సాయంత్రం అందరం సరదాగా సినిమాకి వెళ్దాం రా మాధవ్ "నీకోసం" సినిమా చాలా బాగుందంట.నేను రానులే అనేంతలోపే ఏం మేమైతే నీ మాట వినాలి నువ్వు మాకోసం సినిమాకి కూడా రావా అన్నాడు సోహిల్.సరే పద వస్తాను అని అందరం బయల్దేరాము.నేను,పెద్ద మాధవ్ ఒక బైక్,హేమంత్, సోహిల్ దివాకర్ ఒక బైక్ మీద సినిమాకి బయల్దేరాము.అప్పటికే వాళ్ళ పేరెంట్స్ వాళ్ళందరికీ బైకులు కొనేశారు .నేను కూడా ఇంక నాన్నని అడగాలి అని డిసైడ్ అయ్యాను.

మొత్తానికి టౌన్ కి దూరంగా ఉన్నసినిమా హాల్ కి సినిమా మొదలైన తర్వాత వెళ్ళాము .సినిమాలో హీరో ఎవరో రవితేజా అంట.ఆ చింపిరి గడ్డం,పొడుగు మొహం,అప్పటి మా అందరి ఫ్యాషన్ లాగానే ఒంటి మీద లూజుగా వేలాడేలా పొడుగు చెర్మాస్ షర్ట్స్ వేసుకున్నాడు హీరో. చిరంజీవి, వెంకటేష్,నాగార్జున,బాలకృష్ణలాంటి హీరోల సినిమాలే చూసిన నా కళ్ళకి వీడేమి హీరోరా నాయనా అనిపించింది.కానీ ప్రస్తుతం వస్తున్నకొందరు హీరోలని చూసి మళ్ళీ అప్పటి "నీకోసం" చూస్తే ఏంటో అప్పుడలా అనుకు న్నాం  కానీ వీళ్ళ కన్నారవితేజానే బాగున్నాడే  అనిపిస్తుంది ఇప్పుడు

సినిమా అంతా కొత్త కొత్తగా ఉంది.ఫ్యాక్షన్ కధలతో పాటూ అమ్మాయిల హాస్టల్ కి అబ్బాయిలు వెళ్ళటం,అబ్బాయిల రూమ్స్ కి అమ్మాయిలు  రావటం అంతా ప్రస్తుతం బయట జరుగుతున్నట్లే ఉంది స్టోరీ. కొన్ని సినిమాలు చూస్తే ఈ సినిమా వాళ్ళు ఎంత రిసెర్చ్ చేసి తీస్తారో కదా కొన్ని విషయాలు అనిపిస్తుంది.ఇంక హీరో ప్రేమించాడు కాబట్టి హీరోయిన్ ప్రేమించాల్సి వచ్చింది అన్నట్లు వుంది వాళ్ళ ప్రేమకధ.ఇద్దరి మధ్య ప్రేమ కలగాలంటే ఉండాల్సిన బలమైన కారణాలేమీ ఆ సినిమాలో కనపడలేదు. 

సినిమా చివరికి వచ్చేసరికి ప్రేమకోసం హీరోయిన్ తండ్రిని హీరో చంపటం అవసరమా అనిపించింది.అదే మాట సోహిల్తో అంటే నీ మనసులో నీ ఇష్టాలు కొన్ని నువ్వు ఫిక్స్ అయినట్లే వాడి మనసులో వాడూ అలా ఫిక్స్ అయ్యాడు ఏం చేస్తాం? అన్నాడు.వీళ్ళు ప్రతీమాట నన్ను టీజ్ చేస్తూ మాట్లాడటం నాకు రవితేజాకి వచ్చినంత పిచ్చికోపం తెప్పిస్తుంది. 

సినిమా అయిపొయింది.ఆహా క్లైమాక్స్ లో ఆ హీరోయిన్ హీరో కోసం ఎంత త్యాగం చేసింది?నిజంగా ఆడవాళ్ళంటే ఇలాగే ఉండాలి అనిపించింది. మళ్ళీ అందరం బయల్దేరాము. కొంచెం దూరం వెళ్ళగానే సోహిల్ బైక్ ఆగిపోయింది. చూస్తే పెట్రోల్ ట్యాంక్ ఖాళీ... అరె వచ్చేముందు నేను చూడలేదురా ఇప్పుడెలా అంటూ సోహిల్..  మాధవ్..  నువ్వు,పెద్ద మాధవ్ బైక్ దగ్గర ఉండండి .మేము దగ్గరలో పెట్రోల్ బంక్ ఉంటే పెట్రోల్ తీసుకువస్తాము. అంటూ మమ్మల్నిద్దరినీ వదిలి దివాకర్, సోహిల్,హేమంత్ వెళ్ళిపోయారు. 

సరేనని ఇద్దరం ఒక గంట వెయిట్ చేసినా వాళ్ళురావటం లేదు.ఇప్పటిలాగా అప్పుట్లో తలుచుకోగానే ఎవరు,ఎక్కడ,ఎలా?అని తెలుసుకునే సెల్ ఫోన్ లేదు కదా.. ఒక గంట తర్వాత పెద్ద మాధవ్ ఏంటి వీళ్ళింతసేపు రావట్లేదు?

కొంపతీసి ఏమన్నా జరిగిందా ఏంటి అసలే హైవే అంటూ కంగారుపడుతూ, 

నన్ను కంగారుపెడుతూ మాధవ్ ఇటువైపు ఇప్పుడు బస్సులేమీ రావు.నేను ఏదైనా లారీ ఎక్కేసి వెళ్లి చూసొస్తా నువ్వు ఉంటావా బైక్ దగ్గర భయమేమీ లేదు కదా అన్నాడు.సరే ఏమీ భయం లేదులే వెళ్లి చూసి త్వరగారా అనగానే అటుగా వస్తున్న లారీని ఆపేసి అందులోకి ఎక్కి వెళ్ళిపోయాడు పెద్దమాధవ్. 

గంట,రెండు గంటలు ఎంత గడిచినా వెళ్ళిన వాళ్ళు ఎవరూ రావటం లేదు.

నాక్కూడా కంగారు మొదలైంది.ఏమైంది వీళ్ళకి.దగ్గరలో మనుషులే కనపడటం లేదు.కూర్చోటానికి కూడా ఏమీ లేదు.చుట్టూ చీకటి,గజ్జెల శబ్దంలా కీచురాళ్ళ అరుపులు,చిన్నప్పుడు చూసిన దెయ్యం సినిమాలు,మా ఇంటి ఎదురుగా వేపచెట్టు మీద ఉన్న దెయ్యం అన్నీ వరసగా గుర్తొకొస్తున్నా యి.ఈ వేపచెట్టు మీద దెయ్యాన్ని నాకు పరిచయం చేసింది మా నానమ్మే! చిన్నప్పుడు ఎప్పుడైనా అన్నం తినక పోయినా, ఆమె చెప్పిన పని ఏదన్నా చెయ్యకపోయినా ఆ దెయ్యాన్నిపిలుస్తానని,ఆమె ఏమి చెప్తే దెయ్యం అది చేస్తుందని భయపెట్టేది.కానీ నేను పెద్దయ్యాక వివేకానందుడి స్ఫూర్తి నన్ను భయపడకుండా చేసింది.. అవునూ ఇంతకీ నాకు నిజంగానే భయం లేదా లేక నేను అలా అనుకుంటున్నానా? అనే సందేహం కూడా వచ్చింది ఆ క్షణం.. 

సరే దెయ్యం సంగతి అలా ఉంచి ఈ బైక్ తో ఇప్పుడు నన్ను ఏ పోలీసో చూసి ఈ బండి ఎక్కడిది? దీని కాగితాలు ఏవి అని పీక్కు తింటాడో  ఏంపాడో ..  చూద్దాం అంటూ బైక్ పైన పాకెట్ లో ఎంత వెతికినా నాకు బండి కాగితాలేమీ దొరకలేదు కానీ, ఒక చిన్న స్లిప్ కనిపించింది.తీసి చూస్తే ఏదో లెటర్. అది నాకే.. సోహిల్,హేమంత్ రాశారు.మాధవ్ "భయపడితే చచ్చినట్లే" అన్న నీ సూక్తి,అలాగే తలచుకుంటే ఎవరినైనా మార్చొచ్చు,ఏ పనైనా చేయించొచ్చు అనే నీ నమ్మకంతో, నువ్వు నా బైక్ తో సహా తెల్లారేసరికి మన రూమ్ కి రావాలి.పైసా డబ్బు ఎవరికీ ఇవ్వకూడదు,అయినా నువ్వు ఇవ్వలేవులే ఇందాకే నీ పర్స్ నేను తీసేశాను..! ఒక వేళ ఎవరినైనా రిక్వెస్ట్ చేసి పెట్రోల్ ఇప్పించుకున్నా నీకింకా పూర్తిగా బైక్ నడపటం రాలేదని మాకు తెలుసు.  అందుకే బైక్ అక్కడే వదిలేశాను.. సో ఏమి చేస్తావో ఆలోచించుకో. మాధవ్ ఇంకో విషయం అక్కడ దెయ్యాలు కూడా ఉన్నాయట జాగ్రత్త..ఇదే మన ఛాలెంజ్.

ఆ లెటర్ చదివిన నాకు తల తిరిగిపోయింది. తడిమి చూస్తే  నిజంగానే నాజేబులో పర్స్ లేదు.ఆ చీకట్లో లెటర్ లో రాసిన దెయ్యాల విషయం గుర్తొచ్చింది,ఆ సమయంలో కనపడని దెయ్యాల కంటే ఎదురుగా కనపడే మీరే చాలా ప్రమాదకరం రా అనిపించింది నాకు  ఆనలుగురి గురించి.ఇంక ఇప్పుడు ఏమి చేయాలి.నేనొక్కడిని అయితే ఎలాగో ఏదో ఒక లారీ రిక్వెస్ట్ చేసి ఎక్కొచ్చు.కానీ బైక్ ఎలా?సరే అయినా ఎవరినైనా లారీ వాళ్ళని అడిగి చూద్దాం అనుకుని ప్రయత్నాలు ప్రారంభించాను. కనీసం ఎవరు,ఏంటి అని కూడా చూడకుండా,ఆగకుండా వెళ్ళిపోతున్నారు.సాటి మనిషిని గురించి ఆలోచించే ఓపిక,తీరిక,కోరిక ఇప్పుడెవరికీ లేవని తెలిసినా ఆశతో ప్రయత్నిస్తూనే ఉన్నాను.కొంతమంది ఆపినా బైక్ ఎలా ఎక్కిస్తాం అంటూ వెళ్ళిపోతున్నారు.ఒకడైతే డబ్బెంత ఇస్తావ్ అని అడిగి,పర్స్ పోయిందనగానే కధలు చెప్పకు అంటూ వెళ్ళిపోయాడు.

ఇప్పుడెలా? తెల్లారేసరికి వెళ్ళకపోతే పోటీలో నేను ఓడినట్లే అనుకుని ఆలోచిస్తుండగానే పంజాబ్ వాళ్ళ లారీ ఒకటి వచ్చి ఆగింది.చాలా పెద్ద లారీ అది.అందులో నుండి దిగిన సిక్కు డ్రైవర్ ఏంటి బాబూ పరిస్థితి అని అడిగి నేను బండిలో పెట్రోల్ అయిపోయింది,పర్సు కూడా పోయింది అనగానే పెట్రోల్ నేను ఇవ్వనా అన్నాడు. నువ్వు పెట్రోల్ ఇచ్చినా నాకు డ్రైవింగ్ రాదయ్యా నాయనా అంటే  అనుమానం వస్తుందని కాదండీ బండి రిపేర్ కూడా ఉంది,ఇప్పుడు డ్రైవింగ్ చేయటం కూడా వీలవ్వదు అందుకే బండిని మీ లారీలోకి ఎక్కిస్తే నేను టౌన్ లో దిగి,రిపేర్ చేయిస్తా అన్నాను.. అబ్బో నాకు అబద్ధాలు చెప్పటం కూడా బాగానే వస్తుందే..అంటే సమయానికి తగు మాటలాడటం నాకు కూడా వచ్చు అనుకున్నాను మనసులో.

ఇంతలో ఆ సిక్కు డ్రైవర్ అలాగే భాయ్ బైక్ ఎక్కిద్దాం అంటూ వాళ్ళ క్లీనర్ని, ఇంకా బండిలో ఉన్న మరో ఇద్దరినీ పిలిచి ఏవో పెద్ద రాడ్స్ సహాయంతో మొత్తానికి బైక్ లారీలోకి ఎక్కించారు.పాపం నా బైక్ ఎక్కిస్తున్నప్పుడు ఆ డ్రైవర్ చేతి వాచ్ కూడా డామేజ్ అయ్యింది.అయినా ఏమీ అనలేదు. పాపం సిక్కులు ఎంత మంచివాళ్ళు అందుకే కదా దేశరక్షణ కోసం ప్రాణాలకు తెగించి పోరాడే సైనికుల్లో ఎక్కువ శాతం వాళ్ళే ఉంటారు అనిపించింది.మొత్తానికి అక్కడి నుండి టౌన్ కి నా ప్రయాణం మొదలయ్యింది.

ఇప్పుడు టౌన్ లో దిగిన తర్వాత పరిస్థితి ఏంటి,ఈ బైక్ ని రూమ్ దాకా తోసుకుని వెళ్ళలేను,పైగా ఇక్కడ ట్రాఫిక్ వాళ్ళ ప్రాబ్లం ఒకటి ఎవరన్నా పట్టుకుంటే ఇవ్వటానికి కనీసం పైసా కూడా లేదు."Dimag ki batti jala de" అనుకుని తీవ్రంగా ఆలోచిస్తే , Ek idea jo badal de aap ki duniya .. అంటూ ఒక ఐడియా వచ్చింది. (ఈ యాడ్స్ అన్నీ అప్పుడు లేవు ఇప్పటివే కానీ అప్పటి పరిస్థితికి తగినట్లు ఉన్నాయని వాడానన్నమాట.! చదువరులు గమనించగలరు )

ఐడియా వచ్చిన వెంటనే ఆ సర్దార్జీని భాయ్ ఏదైనా బైక్ సర్వీస్ సెంటర్ ముందు ఆపండి అంటూ బజాజ్ సర్వీస్ సెంటర్ ముందు ఆపించి, మానవత్వం ఇంకా మిగిలే ఉంది అనుకుంటూ డ్రైవర్ కి మనస్ఫూర్తిగా చాలా చాలా థ్యాంక్స్ చెప్పి,బైక్ ని సర్వీసింగ్ చేయించమని  సర్వీస్ సెంటర్లో ఇచ్చేసి, అడ్రెస్ చెప్పి బైక్ ఉదయాన్నేతెచ్చిస్తే ,అక్కడే డబ్బు ఇస్తానని చెప్పి,రూమ్ కి వెళ్ళిపోయాను.ఇప్పుడిలా చెప్పటానికి ఈజీగానే ఉంది కానీ ఆరోజు నేను పడ్డ టెన్షన్ దేవుడికే తెలుసు. 

నా ఫ్రెండ్స్ అప్పటికింకా రూమ్ కి రాలేదు .నన్ను అక్కడ ఇరికించి ఎక్కడ తాగి తందనాలు ఆడుతున్నారో వెధవలు అనుకుని,ఒళ్ళు మండిపోయింది.  ఇక ఇప్పుడు తీరిగ్గా కూర్చుని నా తెలివితేటలకి నేనే ఆశ్చర్యపోయాను. ఉదయం పది గంటల కల్లా సర్వీస్ చేయించి కొత్తగా మెరుస్తున్న బైక్ , నా నలుగురు ఫ్రెండ్స్ రూమ్ దగ్గరికి ఒకేసారి ఎంటర్ అయ్యారు.నన్ను,సర్వీస్ చేయించిన బైక్ ని చూసిన నా ఫ్రెండ్స్ కి నోటమాట రావటం లేదు.సోహిల్ బైక్ సర్వీసింగ్ చేయించినందుకు చచ్చినట్లు డబ్బు తీసి ఇచ్చాడు. నేను సరిగా గమనించలేదు కానీ ఆ క్షణంలో వాళ్లకి నా మీద కోపమో,కక్షో తీవ్ర స్థాయిలోనే ఉంది.

లోపలికి వస్తూ మాధవ్ ఏమో అనుకున్నాము నీకు చావు తెలివితేటలు చాలా ఉన్నాయే అన్నాడు సోహిల్.అంటే వాళ్ళ తెలివితేటలు మేధావులవి, నావి మాత్రం చావు తెలివి తేటలన్నమాట ఏంటో మనుషులు,మనస్తత్వాలు  అనుకుని, సోహిల్ నీ బైక్ సర్వీసింగ్ డబ్బులు నేను ఇచ్చేస్తాలే,నాకు ఆ పరిస్థితిలో ఏమి చేయాలో తెలియలేదు.సరే ఇప్పుడు నేను గెలిచాను ఇప్పుడిక  నాకిచ్చిన మాట గురించి ఆలోచించండి అన్నాను. అలా నా చాలెంజ్ గెలిచిన ఆనందం నన్నునిలవనివ్వటంలేదు.ఆరోజు కాలేజ్ లేదు.కానీ ఈ విషయం కావ్యకి ఇప్పుడే చెప్పాలి .ఇంటికే వెళ్తాను,ఆంటీ ఏమనుకోరు కదా అనుకుంటూ కావ్య ఇంటికి బయల్దేరాను.

నాలో నేనేనా ?? --ఒక(రి) కధ - 16

కాలేజ్ నుండి రూమ్ కి వచ్చిన తర్వాత కూడా నాకు కావ్య  మాటలే గుర్తొస్తున్నాయి.హేమంత్ తో ఇప్పుడెలా మాట్లాడాలి? ఏమి మాట్లాడాలి? కావ్య ముందైతే ఒప్పుకుని వచ్చాను కానీ ముందుకెలా వెళ్ళాలో అర్ధం కావటం లేదు. మొత్తానికి ఇప్పుడు నా ఆలోచనంతా హేమంత్ చుట్టూనే తిరుగుతుంది. వాడు ఎటు వెళ్తున్నాడు,ఏమి చేస్తున్నాడు అని వాడినొక నీడలా ఫాలో అవ్వటమే పనిగా పెట్టుకున్నాను.ఆ పనిలో భాగంగానే ఇంతకుముందు హేమంత్ వాళ్ళు బయటికి వెళ్తున్నప్పుడు వస్తావా అని అడిగినా రానని తప్పించుకునే నేను ఆ రోజు వాళ్ళు బయటికి బయల్దేరగానే నేను వస్తాను హేమంత్ అనగానే బోలెడు ఆశ్చర్యంతో అబ్బో ఏంటి మాధవ్ ఇవాళ విశేషం  రా తప్పకుండా అంటూ నన్ను కూడా వెంట తీసుకెళ్ళారు.

డైరెక్ట్ గా ఒక బార్ కి వెళ్లి మొత్తం అయిదుగురం ఒక టేబుల్ చుట్టూ కూర్చున్నాం.నేను  ఆ వాతావరణాన్ని గమనిస్తున్నాను. అన్నిరకాల మనుషులు  ఉన్నారక్కడ. అప్పటిదాకా అఫిషియల్ గా కూర్చుని మాట్లాడుతున్న మనిషి కూడా కొంచెం మందు తాగగానే ప్రపంచాన్నే మర్చిపోయి తన మీద తనకే నియంత్రణ పోయినట్లుగా ఏదేదో మాట్లాడుతూ, తిడుతూ కొందరు,పీకలదాకా తాగి నడవటం కూడా చేతకాని స్థితిలో బేరర్లు తీసుకుపోయి ఆటోలు, కార్లుంటే కార్లు ఎక్కిస్తూ కొందరు, కొంతమందైతే అక్కడే కూర్చుని ఇంట్లో భార్య, కుటుంబసభ్యులు తననెలా వేధిస్తున్నారో చెప్పుకుంటూ బాధపడుతూ కేకలు పెడుతూ ,మొత్తానికి ఆ ప్రదేశం అంతా వింత వింతగా,అసహ్యంగా అనిపిస్తుంది నాకు.

ఈలోగా మావాళ్ళు కూడా కావాల్సినవి ఆర్డర్ చేస్తూ మాధవ్ ఏంటి సంగతి అన్నారు.నేను కంగారుగా లేదు..లేదు నేను వూరికే మీతో పాటూ వచ్చాను,నాకేమీ వద్దు అన్నాను. సరేలే అలవాటు లేకుండా నువ్వు ప్రయోగం చేసినా నిన్నురూమ్ కి   మోసుకుపోయే ఓపిక మాకు లేదు అని నవ్వుకుంటూ నాకు కూల్డ్రింక్, చికెన్ బిర్యానీ తెప్పించారు.నేను వివేకానంద శిష్యుడినే కానీ శాఖాహారిని మాత్రం కాదు. చికెన్ అంటే చాలా ఇష్టం నాకు  :) మొత్తానికి తాగి తందనాలాడటం అంటే ఏంటో ఆరోజు బాగా దగ్గరగా చూశాను..మావాళ్ళు మాత్రం తక్కువ తిన్నారా? తాగగానే ఎక్కడెక్కడి విషయాలన్నీ గుర్తొస్తున్నాయి.కాలేజ్ లో ఏ అమ్మాయి ఎలాంటిది?ఎవరికి ఎవరితో ఎలాంటి సంబంధాలు ఉన్నాయి?ఎవరు ఎవరికి బాయ్ ఫ్రెండు,గర్ల్ ఫ్రెండు..ఇలా వాళ్ళ మాటల్లో ఎప్పుడూ నాకు తెలియని ఎన్నో కొత్త విషయాలు తెలుస్తున్నాయి. 

నేను చికెన్ బిర్యానీ తింటూ ఆలోచిస్తున్నాఈ క్యాండిల్ లైట్ అంటూ మసక చీకటి ఒకటి..ఏమి తింటున్నామో, తాగుతున్నామో తెలిసి చావకుండా.. అయినా ఇదీ ఒకందుకు మంచిదేలే ఎవరు ఎవరికీ తెలియకుండా చీకట్లో ఉండటం.హేమంత్ తో ఎలా మాట్లాడాలి ఎలాగోలా మాటలు మొదలు పెట్టాలని నేనే.. ఏంటి హేమంత్ ఇలాంటి ప్లేస్ లకి మీరు రావటం అవసరమా నాకైతే చూడటానికే అసహ్యంగా ఉంది.ఇక్కడ మనల్ని చూస్తే మన పేరెంట్స్ ఎలా ఫీల్ అవుతారు చెప్పు అన్నాను.దానికి వాళ్ళు ఒరేయ్ మాధవ్ నీ మాటలు వింటుంటే మేమేదో పచ్చితాగుబోతులం అయిపోయినట్లు మా మీద మాకే అనుమానం వస్తుందిరా.ఏదో సరదాగా కొంచెం రిలీఫ్ కోసం ఇలా వస్తే ఈరోజుల్లో తాత కాలంవాడిలాగా ఏంట్రా ఆ మాటలు? అయినా లిమిట్ మించనంత వరకు ఏదీ తప్పు కాదురా. అని నా మాటలు కనీసం వినిపించుకోకుండా వాళ్ళ పని వాళ్ళు చేసుకుని ఎలాగో రూమ్ కి చేరాము. 

ఉదయాన్నే లేచి కాలేజ్ కి బయల్దేరుతూ చూస్తే ఎక్కడి వాళ్ళక్కడే ఇంకా పడుకుని ఉన్నారు.వీళ్ళకి తోడూ మళ్ళీ హేంగోవర్.. అంత చేతకాని వాళ్లకి ఎందుకో వేషాలు అనుకుని నా పని నేను చేసుకుని కాలేజ్ కి వెళ్ళాను.రాత్రి జరిగిన విషయాలన్నీ కావ్యకి చెప్పాలి అన్న ఆత్రం పెరిగిపోతుంది. లంచ్ బ్రేక్ లో కావ్య,నేను లైబ్రరీకి వెళ్లి కూర్చుని జరిగిన విషయాలన్నీ చెప్పేశాను.సరే మాధవ్ మొత్తానికి వాళ్ళు నిన్నుకూడా అక్కడికి తీసుకెళ్ళారన్నమాట..! జాగ్రత్త వాళ్ళని మార్చేలోగా వాళ్ళే నిన్నుమార్చేస్తారేమో అని నవ్వుతూ క్లాస్ కి వెళ్ళిపోయింది కావ్య. నిజమే కదా వాళ్ళు అలాగ చేసినా చేస్తారు.ముందు నేను గట్టి మనసుతో ఉండాలి అనుకున్నాను.

అప్పటినుండి అదేపనిగా హేమంత్ ఒక్కడు ఉన్నప్పుడు ఏదో మాటల్లో చెప్పి నట్లు  మావూరిలో ఒక తాగుబోతు తన వ్యసనంవల్ల ఎంత నష్టపోయాడో, కుటుంబానికి ఎలా దూరమయ్యాడో ఏదో మాటల్లో చెప్పినట్లు చెప్పటం, సరదాగా మొదలైన ఇలాంటి అలవాట్లు వ్యసనాలుగా ఎలా మారతాయో చెప్తూ ఎలాగైనా తన మనసు మార్చాలని ఒక కౌన్సిలర్ అవతారం ఎత్తాను. అప్పుడప్పుడు నామాటలు విన్నట్లే ఉండేవాడు.కానీ వాడి పని వాడు చేస్తూనే ఉండేవాడు.చెవిటివాడి ముందు శంఖం ఊదినట్లు ఉంది నా పరిస్థితి.

అసలు ఇంతకీ నాకు తెలియని విషయం ఏంటంటే ఏ మనిషైనా సరే తను చేయాల నుకున్నదే చేస్తాడు ఎదుటివాళ్ళ మాటలు,చేతల ప్రభావం వాళ్ళ మీద కొంత వరకే ఉంటుంది.వివేకానందుడు మనసులో సంకల్పం ఉంటె ఎంత కష్టమైనా సాధించొచ్చు అన్నాడు నిజమే కానీ ఎవరి మనసులో? నా పనులకి సంబంధించి నా మనసులో ఒక సంకల్పం ఉన్నట్లే హేమంత్ పనులకి సంబంధించి తన మనసులో తనకి ఒక సంకల్పం ఉంటుంది.దాన్ని నేను నా మనసులో సంకల్పంతో ఎలా మార్చగలను?? అయినా అప్పట్లో నా అజ్ఞానం కాకపొతే ఇప్పుడు ఆడవాళ్ళు కూడా తాగి పబ్బుల్లో పడిపోతున్న రోజులు.. అలాంటిది అప్పట్లో వాళ్ళు అలాచేయటంలో తప్పేముంది?? ఈ జ్ఞానోదయం నాకు ఇప్పుడు కలిగింది కానీ ఆరోజుల్లోనే కలిగినట్లయితే ఈ కధే ఉండేది కాదు.

 ఇలా నేను రోజూ వివేకానందుడిబోధనలు చెప్పటం వినీ వినీ హేమంత్.పెద్ద మాధవ్,సోహైల్,దివాకర్లకి మనసులో ఒక్కరోజైనా నిజంగా మనం అంత పెద్ద తప్పు చేస్తున్నామా? అనే ఆలోచన అయినా వస్తుందేమో అని ఒక ఆశ,నమ్మ కం కూడా.కనీసం హేమంత్ అయినా మారితే బాగుండు కావ్య ముందు నా మాట నిలబడుతుంది అని నా ప్రయత్నలోపం లేకుండా ప్రయత్నిస్తున్న రోజుల్లో నా మాటలకు,చేతలకు విసిగిపోయిన నా మిత్రబృందం నలుగురు ఒకచోట చేరి సరే మాధవ్ నీ మాటే నిజమనుకుందాము.వివేకానందుడి బోధనలవల్ల నువ్వనుకుంది సాధించావు, ఇకముందు కూడా ఏదైనా సాధిస్తానని నీ నమ్మకం కదా..!సరే మరి నీకొక చాలెంజ్ నువ్వు అది పూర్తి  చేస్తే మేమంతా నువ్వు చెప్పినట్లు వింటాము.లేకపోతే నువ్వే మేము చెప్పినట్లు వినాలి సరేనా?? అన్నారు.. ఇదేంట్రా నాయనా కావ్య ఇచ్చిన సమస్యకే ఇప్పటిదాకా పరిష్కారం రాలేదనుకుంటే మళ్ళీ ఇంకొక సమస్యా? సరే ఏది ఏమైనా వెనక్కి తగ్గకూడదు అనుకుని సరే మీ చాలెంజ్ కి నేను ఒప్పుకుంటున్నాను అన్నాను.. 

 

నాలో నేనేనా ?? --ఒక(రి) కధ - 15

నా చైన్ ప్రహసనం అయిన తర్వాత ఇంక మనుషులెవరినీ నమ్మకూడదని నిర్ణయానికి వచ్చాను.మామూలుగా కాలేజికి వెళ్ళోస్తున్నాం .పెద్దమాధవ్, హేమంత్,సోహైల్,దివాకర్ మూడో సంవత్సరం సబ్జెక్ట్స్ కష్టంగా ఉంటాయి కదా ట్యూషన్స్ పెట్టించుకుందామా అని చర్చించుకుంటున్నారు. సెకండ్ ఇయర్ అయ్యేటప్పటికి రకరకాల సబ్జెక్ట్స్ చదివి మానవశరీర భాగాల నిర్మాణము, శరీర అవయవ వ్యవస్థ,వాటి విధులు,ఆరోగ్యపరిస్థితి,రోగాలు,సమస్యలు ఇలా మానవశరీరాల అంతు చూసే పనిలో నిమగ్నమయ్యాము.ఏంటో పై నుంచి చూసి,మైక్రోస్కోప్ తో చూసి మనిషి శరీరాన్ని శోధించినట్లు మనుసుని కూడా తెలుసుకునే విద్య (మానసిక (పిచ్చి) వైద్యుల్లా కాదు) ఎదుటివాళ్ళు మనసులో ఏమనుకుంటే అది మనకి వెంటనే తెలిసే విద్య వుంటే ఎంత బాగుంటుందో కదా.. 

లైబ్రరీలో కూర్చుని Textbook of Medical Microbiology - Arora and Arora చూస్తున్నాను.నాకు ఇష్టమైన సబ్జెక్ట్ లో ఇది ఒకటి.సాధారణంగా మనుషులకు సంక్రమించే అంటువ్యాధులు,సాంక్రమిక వ్యాధులు,రోగోత్పత్తి, ప్రయోగశాలలో రోగాలను పరీక్షించి,నిర్ధారించటం,చికిత్స,నియంత్రణ,నివారణ ఇలా అతి ముఖ్యమైన సబ్జెక్ట్ ఇదే అనిపిస్తుంది.సాధారణంగా గవర్నమెంట్ హాస్పిటల్కి ఇలాంటి వ్యాధులతో  సామాన్య రోగులు ఎక్కువగా వస్తుంటారు. ఒక్కోసారి ప్రాణాంతకంగా ఉన్నవాళ్లకి సరైన వైద్యం అందటం అత్యవసరం అవుతుంది.ప్రైవేట్ హాస్పిటల్కి వెళ్ళే తాహతు లేని కొంతమంది రోగులను చూసినప్పుడు నేను మాత్రం డబ్బు ఆశించకుండా ఇలాంటి రోగులకు వైద్యం చేయటానికే ప్రాధాన్యం ఇచ్చే డాక్టర్ అనిపించుకోవాలి అనుకునేవాడ్ని. 

ఏదో ఆలోచిస్తూ పుస్తకం చదువుతూ తలెత్తి చూసిన నాకు దూరంగా కావ్య వస్తూ కనిపించింది.ఇదేంటిరా నాయనా నా వెంట పడుతుంది.నా బొంద నిజంగా నా వెంట పడుతుందా లేక నాకలా అనిపిస్తుందా? సరే చూద్దాంలే అనుకుని సైలెంట్ గా  కూర్చున్న నా దగ్గరికి కావ్య రానే వచ్చింది.ఇంక తప్పదు తనతో మాట్లాడటం,ఎందుకంటే మొన్నేగా వాళ్ళింటికి వెళ్లి టీతాగి మరీ వాళ్ళ అమ్మతో హెల్ప్ అడిగి వచ్చాను. సరేలే ఇప్పటికి మాట్లాడదాం,అసలే ఇలాంటి వాళ్ళ తిట్లు తగిలేకదా నా చైన్ పోయింది అని గొప్ప మనసుతో ఆలోచించి నేనే ముందుగా హాయ్ కావ్యా అన్నాను. బోలెడు ఆశ్చర్యపోయిన కావ్య ఆనందంగా హాయ్ మాధవ్ అంటూ పక్కన చైర్లో కూర్చుంది. 

మాధవ్ ముందుగా సారీ..అలాగే నీతో ఒక విషయం చెప్పాలి.నిన్ను నా ఫ్రెండ్ పర్స్ తెమ్మన్నది సీరియస్ గా కాదు ఊరికే అన్నాను.కొందరు మగవాళ్ళు అమ్మాయిల్ని ఇంప్రెస్ చేయటానికి వాళ్ళు ఏమడిగితే అది చేస్తుంటారు. నువ్వు కూడా నేను హెల్ప్ అడిగాను కదా అని ఏది చెప్తే అది చేస్తావా లేక ఆలోచిస్తావా అని అలా అడిగాను.నిజానికి నేను నీతో చెప్పాలనుకున్నది వేరే విషయం .1st ఇయర్ నుండి గమనిస్తున్నాను.నువ్వు అందరిలాగాఉండవు. పార్టీలు,ఫ్రెండ్స్ అంటూ తిరగవు,కాలేజ్  ఫ్రెషర్స్ డే రోజు నుండీ నీ మాటలు, ఆచరణ రెండూ ఒకేలా ఉంటాయి.భావాలు ,ఆచరణ రెండూ కలిపితేనే వ్యక్తిత్వం అంటారు.నీ వ్యక్తిత్వం నాకు నచ్చింది అందుకే అడుగుతున్నాను నువ్వు చెప్పావు కదా మనిషి తలచుకుంటే సాధ్యం కానిది ఏదీ లేదని .. 

అంటూ ఒక్క క్షణం ఆగి మళ్ళీ చెప్పటం మొదలెట్టింది.మా కజిన్ హేమంత్ గురించి నీకు ఇప్పటికే బాగానే తెలుసనుకుంటాను.మా పెద్దమ్మ, పెదనాన్న ఇద్దరు పెద్ద సిటీలో డాక్టర్లే కదా హేమంత్ కి చిన్నప్పటి నుండి దేనికీ లోటు చేయలేదు.గారాబంగా,ఏది అడిగితే అది వెంటనే సమకూర్చే పేరెంట్స్, చుట్టూ అభిమానించే ఫ్రెండ్స్,ఇలా చిన్నప్పటి నుండి ఆడింది ఆట పాడింది పాటలా పెరిగాడు.ఎప్పుడూ క్లాస్ ఫస్టే.అనుకున్నట్లే మెడిసిన్ లో సీటు కూడా వచ్చింది .ఇప్పటిదాకా అంతా బాగానే జరిగింది .1 నెల క్రితం హేమంత్ ఎక్కడో బార్ లో తాగుతూ కనిపించాడని ఇక్కడ తెలిసినవాళ్ళు ఎవరో పెదనాన్నకి ఫోన్ చేశారట,అప్పటి నుండి పెద్దమ్మ,పెదనాన్నకి గొడవలు జరుగుతున్నాయని మా పెద్దమ్మ అమ్మకి చెప్పి చాలా బాధపడింది.

ఇదంతా వింటున్న నా గుండె కొట్టుకునే వేగం పెరిగింది.అమ్మ బాబోయ్ ఇలాంటి విషయాలు ఇంట్లో తెలుస్తాయా?  మనం ఇక్కడ చేసే పనులు ఇంట్లో ఎలా తెలుస్తాయిలే అని వాళ్ళంతా ఎంత ధైర్యంగా ఉంటారు.. !నేను రోజూ వాళ్ళని గమనిస్తూనే ఉంటాను.బయటికి వెళ్ళటం,పార్టీలు చేసుకోవటం, ఒక్కోసారి అన్నీ రూమ్ కే తెచ్చి ఎంజాయ్ చేయటం,నన్ను కూడా వాళ్ళతో రమ్మంటారు కానీ నాకెందుకో అవన్నీ వయసుకి మించిన పనులు అనిపిస్తుంది.మా ఇంట్లో మా నాన్నకి ఆ మందు,సిగరెట్లు తాగే అలవాటు లేదు.మా బంధువుల్లో ఎవరన్నా అలాంటి పనులు చేసినా వాళ్ళతో మాట్లాడటమే పాపం అన్నట్లు చూస్తారు మావాళ్ళు.ఇంకా నయం నేను కూడా వాళ్ళతో కలిసి కక్కుర్తి పడుంటే మా వాళ్ళకి కూడా ఇలాగే ఎవరన్నా చెప్తే ఇంకేమన్నా ఉందా..అయినా ఇప్పుడివన్నీ నాకెందుకు చెప్తుంది? ఇలా ఆలోచనల్లోకి వెళ్ళిన నేను మాధవ్.. అనే  కావ్య పిలుపుతో ఈ లోకంలోకి వచ్చాను. 

ఇప్పుడిదంతా నాకెందుకు చెప్తుంది అనుకుంటున్నావు కదా అనగానే .. అరె నా మనసులోది ఈ అమ్మయికెలా తెలిసిందబ్బా అనిపించింది.మాధవ్ నాకు బాగా తెలుసు మీ ఫ్రెండ్స్ అందరిలో చెడు అలవాట్లు లేనిది నీకొక్కడికే అందుకే నిన్ను అడుగుతున్నాను "నువ్వు హేమంత్ ని మార్చగలవా"???

ఒక్క క్షణం నాకేమీ అర్ధం కాలేదు.మార్చాలా ఏమి మార్చాలి?నేనేమన్నా దేవుడినా,లేకపోతే సైకాలజిస్టునా? కనీసం హిప్నాటిస్ట్ ని కూడా కాదే హిప్నాటిజం చేసి మార్చటానికి! ఆ మధ్యన మా వూరికి ఒక హిప్నాటిస్ట్ వచ్చి అందరినీ ట్రాన్స్ లోకి తీసుకెళ్ళి, నా ఫ్రెండ్ ఒకడితో ఐసుల పెట్టె చేతికిచ్చి, ఐస్ పుల్లైస్ అంటూ స్టేజ్ మీద అమ్మించిన సన్నివేశం గుర్తొచ్చి ఆపుకోలేనంత నవ్వొచ్చి,నవ్వుతున్న నన్ను సీరియస్ గా చూస్తూ ఇది జోక్ కాదు మాధవ్ నువ్వు చేస్తావా లేదా చెప్పు ,ఇప్పటికే నెల దాటిపోయింది నిన్ను ఈ విషయం అడగాలనుకుని అంది కావ్య .. 

అమ్మో నా మీద ఇంత పెద్ద బాధ్యతా నా సొంత విషయాలే నా పెద్దల్ని సంప్రదించి గానీ నిర్ణయించుకోని నేను ఈ విషయం ఎలా డీల్ చేయాలి. అయినా హేమంత్ నా మాట వింటాడా?అదే మాట కావ్యతో అనగానే "సాధనేన సాధ్యతే సర్వం" తలచుకుంటే ఏదైనా సాధ్యం అని వివేకానందుడు చెప్పాడని చెప్పావు కదా.. ఇప్పుడు సమస్య నీ ముందు ఉంది.దేశాన్నంతా మంచిగా మార్చాల్సిన పనిలేదుం ముందు ఒక్కరిని మార్చు.ఎలా సాధిస్తావో నీ ఇష్టం.ఇక నేను వెళ్తాను అలోచించి నిర్ణయం చెప్పు,నీతో ఈ విషయాలన్నీ మాట్లాడానని హేమంత్ తో,నీ రూమ్ మేట్స్ తో చెప్పకు.నువ్వే నాకు ఈ విషయాలన్నీ చెప్పావని వాళ్లకి నీ మీద అనుమానం వస్తుంది జాగ్రత్త అంది. 

ఆహా ఎన్ని తెలివితేటలూ..! నిజమే కదా నాకా ఆలోచనే రాలేదు.ఇప్పుడీ విషయం నేను ఎవరికీ చెప్పినా అసలు వాళ్ళ వ్యవహారం అంతా నా వల్లే బయటికి వచ్చిందని అనుకునే ప్రమాదం ఉంది.సరే జాగ్రత్తగా ఆలోచిద్దాం అనుకుని రూమ్ కి బయల్దేరాను,వెయ్యి మంది సహాయం అడిగితే ఒక్కరికి చేయటం,అదే ఒక్కళ్ళు సలహా అడిగితే వెయ్యి సలహాలు ఇవ్వటం,పొగడ్తలకి పడిపోవటం మనిషి నైజం.నేనూ మనిషినే కదా..పైగా కావ్య చేయమన్న పని కూడా దేశానికి మంచి యువకులను ఇవ్వమన్నవివేకానందుడు చెప్పిన మంచి పని కాబట్టి సాధ్యాసాధ్యాలను ఆలోచించకుండా చేయటానికే నిర్ణయించుకున్నాను.